takıntılarım

merhabalar hocam.öncelikle kurtulmak isteyipte bir türlü kurtulamadığım takıntılarım ve kaygılarım var...sürekli herşeye kendime problem ediyorum.herşeyin aslında farkındayım şöyle yaparsam bu şekilde olur bunu yapmamalıyım diyorum ama elimde olmadan yine yapıyorum..çok fazla mükemmeliyetçi bir insanım..ve bu beni dahada yıpratıyor.yaklaşık 6 yıldır bebek tedavisi gören biri olarak inanılmaz hassasım...yaşadığım olumsuz tüm bebek tadavileri sonucunda kendimde sürekli hastalık arayan hastalık hastası biri olarak ve bu durumdan kendim başta olmak üzere eşim ve çevremdeileride mutsuz ettiğimin farkındayım ve bundan nasıl kurtulabilirim.bana tavsiye edebileceğiniz kişisel gelişime yönelik bir kitap veya makaleler sunabilirmisiniz...bu durumdan kurtulmak istiyorum artıkk...insanlar yanımda sürekli çocuklarını anlatırken onlardan bahsederken içimin acımasını kimseye tarif edemiyorum...onlarda belki kendilerine göre haklılar ama çocuğu olmayan insanların yanında konuşmalarını ve acımı heran tazelemerini tahammül edemiyorum...çok zor bir durum bir kaç defa dile getirmek istedim benim yanımda konuşmamalarını söyleyecektim.ama insanların çocuklarını anlatmaları kadarda doğal bir şey yoktur onlara göre...ama işte ben yüreğime anlatamıyorum.onlar anlatırken benim içim gerçekten çok acıyor.çünkü bir çocuğum olsun çok istiyorum..ve sırf bu yüzden toplumdan kendimi soyutladım..kaçınılmaz belki ama bir nebze onların anlatmalarından kaçıyorum belkide gerçeklerden kaçıyorum..psikiyatri desteği aldım bir kaç defa ve o tür ilaçların dahada doğurganlığı olumsuzz yönde etkilediğini duyunca onuda bıraktım......bu durumda insanlara söylemem doğru olurmu beni dışlarlarmı hocam...