Sürekli git geller yaşamak

İyi günler hocam, 29 yaşında bekar bir bayanım. Anne baba tartışmaları arasında büyüdüm. Evliliğe bakış açım biraz umutsuz, ayrıntıcı ve şüpheci oldu bu yüzden. Oturduğum yerde görev yapan beni tanımak isteyen bir insan var bir ay olmak üzere konuşuyoruz 33 yaşında ama onun hakkında acabalarım çok oluyor. Neden bu zamana kadar bekar? Acaba ayran gönüllü mü?(görev esnasında tesadüf karşılaştık ve ani oldu iletişimimiz) Bazen temkinli olmak faydalı olsa da kafa olarak beni yoruyor. Anı yaşayıp mutlu olamıyorum(karşısına kapılmamak adına) Sürekli bir şüphe oluyor içimde. Ve kararsızlıklarım çok olumlu düşünürken birkaç şey beni etkiliyor ve olumsuz düşünmeme sebep oluyor. İnsanlara pek güvenemiyorum. Tanışma evrem de telefon üzerinden olmak zorunda. Babam bana çok düşkün ve açıkçası evlendirmeye hiç niyeti yok gibi davranıyor(kendi ayaklarım üzerinde durmamı istiyor, güzel bir alan okudum ama artık alanım dışında bir meslek için kamu ilanları bakıyorum) evden çıkmak ve biraz bağımsız olarak ne istediğimi bilerek bir eş adayı tanımak istiyorum. Oturduğum yerdeki kişi ile rastlantı sonucu tanıştık ama küçük yerde olmamdan ve anne babama açıklayamayacağımdan yakın bir görüşmemiz olamaz. Sizce kafam bu kadar karışıkken kendimi ve karşısını da üzmemek adına böyle bir tanışma evresine geçmemeli miyim? Çünkü ben de hedefleri yüksek olan birisiyim önce işim olsun düzenim olunca ben beğenip evlenmek istiyorum. Danışacağım kimsem yok. Evde hapis gibiyim.O yüzden de kimse ile sağlıklı tanışamıyorum şu durumda. Sizce sağlıklı bir ilişki sürecim için ne yapmalıyım?