psikolojik
Merhaba hocam. 22 yaşında bir üniversite öğrencisiyim. Uzun süredir (2-3 yıl) yorgunluk, bıkkınlık ve tiksinti hissediyorum her şeye karşı. Sabahları uyanabilen biri değildim ama olmadık saatlerde ve saat başı uyanıyorum. Çok fazla rüya görmeye başladım. Eski arkadaşlarım beni aradığında şiddetli bir mide bulantısı hissi ile doluyorum. Ailem hariç beni tanıyan büyük bir kısmı kendimden uzaklaştırdım. Çünkü sadece böyle rahat edebiliyorum. İnsanlardan nefret ediyorum çünkü basit, bencil, sevgisiz ve kabalar. Onlardan biri olmak istemiyorum ama okuduğum bölüm beni onlardan biri yapacak. Bazen güzel bir film izliyorum ya da güzel bir kitap okuyorum ancak o zaman kendimi toparlayabildiğimi hissediyorum. Neyim var bilmiyorum ama bu mutsuzluk durumundan kurtulmakta istemiyorum. Diğerleri gibi olmaktansa erdemli bi şekilde acı çekmek daha doğru. Şimdiden teşekkürler..
Merhaba Seval, anladığım kadarıyla insanlara güvenmede ve onlarla yakın ilişkiler kurmada rahat hissetmiyorsun. İnsanlarla yaşadığın olumsuz tecrübeler bunu tetikleyeceği gibi insan ilişkilerine dair bu düşüncelerin depresyon, kaygı bozukluğu gibi psikolojik rahatsızlıklarla da tetiklenebilir hatta bu rahatsızlıklardan kaynaklı olabilir. tutumunun daha erdemli olduğunu düşünsen de acı verdiğini kendin de kabul etmişsin. neden bu olumsuz düşüncelerden ve mutsuzluktan kurtulmak istemediğini düşünerek başla. çünkü bir şeyi bize zarar verdiği halde ısrarla bırakmıyorsak o şeyden kendimizce bir yarar sağlıyoruzdur. daha sonra tüm insanlara güvensiz yaklaşmayıp, aralarında güvenilir insanlar da olduğunu görseydin bu sana nasıl gelirdi? sana daha iyi hissettirir miydi? bunları düşünüp kafanda iki tutumu da kıyaslayarak ona göre kendi içinde cevaplaman gerekir. tüm bunlar başlangıç için sorgulaman gerekenlerdir, yaşadığın şikayetlerin çözümü için bir psikologdan psikoterapi desteği almanı öneririm. İyi dileklerimle.
