kendimi bildim bileli hiç bir dine ırka herhangi bir gruba kendimi ait hissetmiyorum aile kavramları iyilik kötülük gibi dünyevi şeylerin soyutluğuna inanıyorum gerçekten mutlu olduğum bir günü hatırlamıyorum hayatım çevreme taklit yapmakla geçiyor 1 sınıfta bile okuma yazmayı öğrendiğim zamanlar yaratılışı sorgulayan bi çocuktum nihilist düşünce tarzına sahibim depresif bir insan değilim yalnızken daha rahat hissediyorum kendimi insanlarla iletişim kurarken karşı tarafı analiz edip duymak istedikleri şeyleri söyleyip yakın olabiliyorum nasıl normal bir insan olabilirim sorun bendemi
Merhaba, öncelikle her insan zaman zaman böyle şeyler düşünür yani sizin bu tarz düşünceler içinde olmanız oldukça normal yani sizi anormal bir insan yapmaz! Bununla birlikte insan zihni çok katmanlıdır ve zihinimizin derin katmanlarına ulaşmamız bazılarımız için zor iken bazılarımız için sizin gibi erişilebilir olabiliyor? Buradaki sorun çevreye bu ara yapmıyor olsaydınız nasıl yaşardınız???