küçüklük tranva

Question

İyi gunler öncelikle.Ben nasıl başlıycam bilmiyorum ama anlatmam lazım hiç iyi degilim anlaticaklarım benim için çok kötü ve zor.Ben küçükken 11 veya 1yaşımda hatırlamıyorum 9 yaşın küçük erkek kardesimle oyun oynardık ama bu oyle bi oyun degil organlarimızı degdirir sürterdik aslında ne oldugunu bile bilmiyordum bazen ceza diye bana gugumu olucem derdi bende yapardım 24 yasındayım bunun ne oldugunu büyünce anladım ve bu olanlari unutamıyorum aklımdan cıkmıyor ölmek istiyorum assaglık pislik insan hissediyorum kendimi insan nasil yapar bunu kardesiyle bide kanın canınla 1 senedir sevgilim var sözlendik onu cok seviyorum ama bunu ona anlatamam yuz yuze bir arada olucaz kuçukken olanlari nasil anlatiyim ister istemez ayni ortamda olunca aklina gelicek.Anlatmasam ben vicdan azabı cekiyorum yüzüne bakamıyorum ayrılamıyorum cok seviyorum benden başka kimsesi yok.Ama unutamıyorum küçükken yapılanları kafayı yemek üzereyim nolur bana yardim edin lütfen çıkmazdayım kimseye anlatamıyorum ama icim yanıyor.Sevgilime ihanet ediyorum ben saklayarak soylencek biseyde degil ki bilmeden de olsa bu cinselik.???Ne yapmalıyım bana yol gösterin bilinçsizce yaptım sizce bunu nasıl atlatabilirim.

Uzm. Dr. Emel Koyuncu Kütük · Accepted Answer

Merhabalar, öncelikle geçmiş olsun. Detaylı ruhsal değerlendirme yapmadan tıbbi kanaat bildirmek sağlıklı olmayabilir ancak verdiğiniz bilgi değerlendirildiğinde; bahsettiğiniz dönem çocukluk dönemi. 12 yaşını doldurmayan bir bireyin ( hatta 15 yaşını doldurana kadar hala kişinin muhakeme yeteneği gelişmemiş olabilir) cezai ehliyeti yoktur. Yani yaptığı eylemin iyi ya da kötü olup olmadığını değerlendirebileceği bir ruhsal yapı gelişmemiştir, bu yüzden bu yaşlarda ebeveynlerimiz davranışlarımızdan sorumludur aslında. Anladığım kadarıyla bu yaşları geçtikten sonra da kendinize eleştirel bir vicdan geliştirmişsiniz. Dış dünyaya daha adaletli davranan ( aynı durumu yaşayan birine hoşgörü gösterebilirsiniz) ancak kendini daha acımasız yargılayan bir vicdanınız var anladığım kadarıyla. Bence sorun o dönem yaşanılanlar değil ( bu konularda, bu yaşlarda çocukları olan ailelerimiz daha bilinçli olmalı, bu konuları sağlıklı yönetmekle sorumlular), kendinize olan eleştirel tutumunuz. İyi bir ruhsal destek, danışmanlık oldukça yararlı olacaktır. Tekrar geçmiş olsun.

Cevaplar (1)