Artık yaşamak istemiyorum
Merhabalar hocam.Dünyada kimsede bulunmayan bir dertten muzdaribim.Ben hamilelik dönemimde, ağır bir depresyon geçirdim.Eşime düşmanlık,huzursuzluk ansiyete herşey vardı.fakay ruh sağlığım iyi değildi ve sağlıklı düşünemiyordum.işimi,gezmeyi dünyadaki herşeyi bir tarafa bırakmış, depresyonumla dört duvarın arasına sıkışmıştım.Depesyonum bitmişti ama sağlıksız düşünmemden dolayı o günlerden bana eser kaldı .Ben herşeYİ bu evde yaşadım diye diye sağlıklı düşünememden dolayı bende kapalı alan düşmanlığı başladı.Beynimin bana oyunu ve bir anlık saçma bir düşünce ürünüydü.daha sonra evde nerede kapalı ortam görsem sıkılmaya ruhsal bunalık geçirmeye başlamıştım.Beynim bu saçma şeye fena halde inanmış durumda.Önceleri dışarıya çıktıgımda rahatlıyordum fakat şimdi heryerde bu inandığım saçma düşünceyi düşünmekle meşgulum aklımdan hiç cıkmıyor .Başka boyutta yaşıyorum.Sürekli kapalı alandayım düşüncesi.tvde kapalı ortamlar gördüğüm için tv izleyemez oldum.İşin enteresan tarafı süreekli insanlar kapalı alanda nasıl durabiliyor diyor beynim.bu saçma düşünceyi aklımda nasıl yarattım bilmiyorum ama unutamıyor aklımdan çıkartamıyorum buda ruhsal bunalım yaratıyor bende dışardayken,evdeyken ,yemek yaparken cocuklarımla ilgilenirken hep bu düşünceyle yaşıyorum.Kendimi bu dertten kurtaramıyorum.Kapalı ortam fobisiyle pek alakası yok bu durumu araştırdığıma göre. Aklımın yarattığı ve inandıgı bir düşünce.Sanki üç aylık ömrüm kalmış gibi canım sıkılıyor ve bu saçma düşünceyi aklımdan çıkartamadıgım için, güne ölme isteğiyle başlıyorum.Böyle bir sorundan tedaviyle tamamen kurtulmam mümkünmü çünkü aklımda yarattığım düşünsel bir sorun maalesef untmiyor ve aklımdan cıkartamıyorum beyne yerleşmiş durumda.beyin kendi yazmış kendi oynuyor.Kurtulma şansım ne kadar bilmiyorum.Psikiyatriste gittim teşhis takıntının eşlik ettiği kaygı bozukluğu.Gün boyu devam ediyor sıkintintidan çatlayacağım artık.Psikoterapide alacağım ama çok korkuyorum.Bu igrenc duygudan nasıl kurtulacağım hocam saygılar
Sudenaz Hanım Merhaba, Öncelikle sorununuzu ve kendinizi anlama noktasında epey bir yol kat ettiğinizi görüyorum. Bu gerçekten çok değerli. Bununla birlikte yazdıklarınızı okurken "dünyada hiç bir kimse de bulunmayan bir dertten muzdaribim" şeklinde ki girişiniz aslında yaşadığınız sıkıntıya ümitsizlik eşlik ettiği hissi yarattı bende. Pek çok insan benzer birtakım sorunları yaşamının belli dönemlerinde veya genelinde yaşayabiliyor. Çözüm için arayış içerisinde olmanız çok anlamlı ve bu önemli bir motivasyon kaynağına sahip olduğunuzu gösteriyor. Oldukça zor bir dönem geçirmişsiniz gerçekten sizin yerinizde olan herhangi bir insan şu anda sizinkine benzer bir süreci pek ala yaşayabilirdi. Bu süreçte yapabileceğiniz en iyi şey, kendiniz için bu motivasyona sıkıcı tutunup sorunu çözene kadar arayışınızı sürdürmeniz olacaktır. Ülkemizde pek çok ruh sağlığı çalışanı(!) var; ancak çok azı tanı ve tedavi noktasında ehil. Önerim sizin "nitelikli" bir "klinik psikolog VE psikoterapist" eşliğinde aksiyon olmanız. Çözüm adına atacağınız bu ilk adım belki de çözüm noktasında ki en büyük basamak. Sonrası sizin ve terapistinizin iş birliği neticesinde değişkenlik gösterecektir. Kaliteli bir yaşam adına bunu göz ardı etmemenizi öneririm. Online sağlanacak herhangi bir destek sizin için çözüm noktasında yetersiz kalacaktır. Dolayısıyla bir an önce harekete geçmenizi bu noktada iyi bir araştırma yapmanızı ve gerçekten ehil bir kimseyle yola çıkmanızı tavsiye ederim. Sağlıklı günler dilerim.
Hocam benimkide bir tur anksiyete bozukluğu ilaca başladım bakalım zaman ne gosterecek
Sudenaz Hanım Merhaba, Psikiyatr / Psikiyatrist eşliğinde ilaca başladığınızı ümid ediyorum. Umarım çözüm adına faydalı olur sizin için. Sevgiler
