Merhaba Emel hanim.Ben 22 yaşındayım. 3.5 yıllık evliyim ve 30 aylık bir oğlum var. Normalde de biraz asabi bir halim vardi kendimin farkindaydim ama kendimi kontrol edebiliyordum.Son 2-3 aydır kendimi kontrol etmekte zorlaniyorum hatta işin gerçeği edemiyorum. Özellikle oğluma karşı hiç sabırlı değilim tabi bunda onun geçiş dönemi olmasınında etkisi var sanırım. Ya oğlumun bu dönemindeki sinirli inatçı sürekli ağlayarak bişeyleri istemesi ve yaptırma çabası beni etkiliyor. Yada oğlum benim bu halimden etkileniyor ? ben kendi halimden hiç hoşnut değilim. Sürekli oğluma kızıyorum. Ona eskisi gibi sevgiyle yaklaşamıyorum. Tabiiki onu çok seviyorum demek istediğim sadece yaptıklarını güzel karşılayamıyorum. Eşimin iş durumu klasik sabah gider akşam gelir. Oğlumla ilgilenir ama çok çabuk sıkılır. Birde oda benden etkileniyor bunun farkındayım. Ben oğluma kızarsam oda başka bir sebepten oğluma kızıyor. Eşimle son 1-2 haftadır konuşuyorum. Bak biz çocuğa çok kızıyoruz yaptıkları için çok eleştiriyoruz yapmayalım dikkat edelim kendimize diyorum. Her çocuk gibi davranıyor aslında bizim çocuğumuz. Ama biz kendimizi durduramıyoruz. Mesela ben dikkat ediyorum kendimi şartliyorum bazen kizmiycam diye ama maksimum akşama kadar dayanabiliyorum. Akşam gene kızıyorum.cok gereksiz yerlerde ağlıyor. Ve konusabilmesine rağmen ağlayarak bişeyleri istemeyi uzatıyor anlamadigim için kızıyorum konuşarak söyle diye.yapmamasi gereken bişey için ısrar ederse bazen eline vuruyorum ? Emel hanim kendimi çok çaresiz hissediyorum. Ve iyi bir anne olamamakla eleştiriyorum.? artık ne yapacağımı nasıl davranacağımı kendimi nasıl sakinlestirecegimi bilemiyorum. bu konuda uzman birinin yardımına ihtiyacım var. Şimdiden çok teşekkür ederim. Iyi günler..
Leyla hanım, öncelikle çok geçmiş olsun. Detaylı ruhsal değerlendirme yapmadan tıbbi kanaat getirmek çok yeterli olmayabilir ancak tahammülsüzlük depresif duygu durumun bir belirtisi olabilir. Beyin de bir organdır ve hastalanabilir. Özellikle hayattan keyif alamama, isteksizlik, unutkanlık gibi ilave belirtiler de eşlik ediyorsa depresif olabilirsiniz ve bu durum tedavi gerektirir, edilmediği takdirde giderek artar. Tedaviyle geriler. Ayrıca, 0-3 yaş arasındaki bir bebeğin temel ihtiyaçlarından birisi kendisini koşulsuz olarak değerli hissetmektir.Bu yaştaki bir bebek ebeveyni olduğu gibi KOPYALAR!!! Bu yüzden sürekli azarlandığında değersizlik duygusunu içselleçtirebilir ve büyüdükçe azarlanmayı, kötü davranılmayı hak ettiğini düşünmeye başlayabilir. 3 yaş sonrasında da erkek çocuk ödipal döneme girer ve anneye aşık olur. Ona dokunmak ister, annesini babasından kıskanır. Bu çocuğun ilerideki cinsel tercihini etkileyen bir dönemdir ve anneyle sağlıklı bir ilişkisi olması oldukça önemlidir. Çocuklar için söz uçar, davranış kalır!!! onu sevdiğinizi söylemeniz değil, yüz ifadeniz, davranışlarınız önemlidir onun için. Çocuk somut düşünen bir varlıktır bu yaşta. Çocuğun öfkesi, ağlama davranışları da evdeki huzursuzluğu kopyaladığı için olabilir. Bu nedenle yaşadığınız süreç için iyi bir ruhsal destek almanız tüm bu durumları çorap söküğü gibi iyileştirebilir. Bence ertelemeyin. Tekrar geçmiş olsun.
Çok teşekkür edrim Emel hanim. Hatalarımın farkındayım. Devam etmemesi için elimden geleni yapicam. Iyi günler..
Geçmiş olsun:))
Tekrar geçmiş olsun:))