Sevgi, olanı olduğu haliyle değiştirmeye çalışmadan kabul etmektir.
Sağlıklı bir ilişki için, kişinin öncelikli olarak kendisiyle mutlu ve kendisiyle barışık olması, kendiyle kalabiliyor olmayı öğrenmesi gerekir.
Yoksa kendine tahammülü olmayan, kendiyle kalamayan, bağımlı yaşamaya mahkum, özdeğer duygusu ve kendine güveni olmayan kişinin sağlıklı ve güvenli bir ilişki kurması beklenemez.
Birey, kendisini mutlu etmeyi başarabiliyorsa, kendisiyle güçlüyse, sevgi doluysa, psikopatolojik bir durumu yoksa mutlu ve sağlıklı bir ilişki yaşayabiliyor. Aksi durumda beklentilerin fazlaca arttığı ve bu beklentilerin karşılanmadığı, egosal çatışmaların olduğu, suçlayıcı iletişim dili kullanılan ve bunun sonucunda kangren olan bir ilişki durumu ortaya çıkabilir.
Peki kendisiyle mutlu insan nasıl olmalıdır? .
* Kendisini her halinle sevebilen insan,
* Kendisini hatalarıyla ve her haliyle kabul edebilen,
* Geçmişte yaşamış olduğu olayları yargılamadan, kendisini acımasızca eleştirmeden önce tüm yaşadıklarından ders çıkarartabilen,
* Özdeğer duygusunu ve kendisine şefkat duygusunu geliştirebilen,
* Ebeveynlerinin ilişkisini yargılamayan,
* Kendisiyle kalabilmeyi öğrenen insan mutlu insandır.
