Kişilik; çeşitli toplumsal ve kişisel ortamlarda sergilenen, bireyin kendisini ve çevresini algılaması, ilişki kurma biçimi ve düşünceleri ile ilgili süre giden bir örüntüdür. Her insan çevresiyle sürekli etkileşim halindedir ve çevresine uyum sağlamaya çalışır. Kendi yararına olan, ama çevresine de ters düşmeyen çözümler geliştirir. Kendi dürtüleriyle çevre istemlerini bağdaştırmaya çalışır. Bu amaca genellikle egonun düzenleyici, uzlaştırıcı ve bütünleyici işlevleri ile ulaşır.

Kişilik bozukluğu, kişinin kültürüne göre beklenenden önemli ölçüde sapmalar gösteren, süre giden bir iç yaşantı ve davranış örüntüsüdür, yaygındır ve esnekliği yoktur, ergenlik veya genç erişkinlik yıllarında başlar, zamanla kalıcı olur, sıkıntı ve işlevsellikte bozulmaya yol açar. Kişilik bozukluklarında uyumsuzluk ego ile çevre arasındadır. Kişilik bozukluğu kendini insanlar arası ilişkilerde gösterir.

Belirli bir patolojik kişilik türünün ayırt edici özelliklerinden bahsedildiğinde sanki bu kişiler söz konusu özelliği her zaman gösteriyorlarmış gibi yanlış bir izlenim edinilebilir. Oysa bu kişiler çoğu zaman normal davranıyor ve çevreye uyum göstermiş olabilirler. Bu özelliklerin görülme sıklığı ve yoğunluğu açısından ayırt ettirici özellikler olduğu belirtilmelidir. Kişilik bozukluğu tanısı psikiyatrik açıdan en çok tanı tartışmasına yol açan sorundur

Bozukluk durumunda kişiler; Biliş (kognisyon, kendini, olayları, insanları algılama ve yorumlama yolları), Duygulanım, Kişilerarası işlevsellik ve Dürtü kontrolünde sorun yaşarlar.

Tedavide farklı psikoterapi tipleri denenebilir. Ayrıca semptomlara yönelik farmakolojik-ilaç tedavisi yapılabilir.