Anlaşılmak ve karşımızdakini anlamak… Çoğu zaman böyle olmaz mı anlaşmak?
.
Kendini özgürce ifade edebilmenin hala lüks bir ayrıcalık olarak kabul edildiği zihinlerde; ifade edilmeyen konular, duygular, düşünceler bir süre sonra sorun çıkarmayacağı öngörülen bir yanar dağ gibi sessizce patlayacağı güne hazırlanıyor belki de.
.
Ne hissediyoruz, ne yaşıyoruz, olayları nasıl yorumluyoruz, aklımızdan hangi düşünceler geçiyor, neye sinirleniyoruz, bir tartışma esnasında bizi ne tetikliyor veya ne sakinleştiriyor?
Partnerinizle bu soruların ve nicelerinin ne kadarını paylaşıyorsunuz? İlişki kurmak için öncelikle iletişime geçmemiz gerekiyorsa; gerçekten konuşarak, aktif bir biçimde dinleyerek, duvar örmeden, savunmaya geçmeden, eleştirmeden veya aşağılamadan (mahşerin dört atlısı) iletişim kurmak ilişkilerin en çok ihtiyacı olan panzehiridir..
Herkese sağlıklı ve bol sohbetli günler dilerim
Ps: Partnerinize her konuda onay vermek mümkün olmasa da onu duymak, farklı gerçekler olabileceğini kabul etmek ve ona anlaşıldığını hissettirmek mümkün! ?
