Demokratik ana baba tutumu
İnsan ilişkileri içinde en uzun ömürlü ve en önemli etkileri olanı hiç kuşkusuz ana-baba ile çocuklar arasında olan ilişkilerdir. Aslında bir çocuğun yetişmesinden, başarı ya da başarısızlıklarından yalnızca veya yüzde yüz ana-babayı sorumlu tutmak doğru değildir. Çünkü çocuk, yalnızca ana-babasının, aile eğitiminin etkisi altında kalmış olsaydı, bir ailedeki tüm çocukların, birçok özellikleri yönünden birbirlerinin aynı olmaları gerekirdi. Her çocuk ailenin bir parçasıdır, fakat onun yetişmesi ve gelişmesinde okulun ve en geniş anlamda toplumunda sorumlulukları, katkıları vardır. Aile de, çocukların yetişmesi sırasında onlara rehberlik ve yardımda bulunan kurumlardan birisidir. Fakat en önemlisidir. Bununla birlikte ana-babaları tarafından gerçekten seçilip sayıldıklarına inanan çocuklar, davranışlarında daha bağımsız ve kendilerine daha çok güvenen insanlar durumuna gelmektedirler.
Bu ana-babalar genellikle ailedeki kurallar üzerine konuşulmasına izin verir ya da çocuğu bu konuda destekler. Çocuğun kabul edilmeyen davranışlarının nedenleri olumlu bir şekilde açıklanır. Bir çok davranış hoş görülür. (Wihirter-Voltan Acar, 1998)
Anne-babanın çocuklarına karşı hoşgörü sahibi olmaları çocukların bazı kısıtlamalar dışında arzularını diledikleri biçimde gerçekleştirmelerine izin vermeleri anlamına gelir. Böyle durumlarda birey evine dönük bir birey olur. Eğer anne-babanın hoşgörüsü normal bir düzeydeyse, çocuğun kendine güvenen, geliştirici, toplumsal bir birey olmasına yardım eder. (Yavuzer, 1996)
Bu ana-babalar çocuklarına deneme ve yanılma payı bırakırlar. Çocuğu buyruklarla değil yol göstererek ve uyararak eğitirler.ço0cuğun kişiliğine saygı gösterirler. Çocuktan yaşından olgun davranış beklemezler. Ana-baba bağımsız davranması için çocuğu destekler. Ana-baba serbestlik tanıyarak, çocuklarının belli davranışları yapmada ve yeteneklerine uygun kararlar vermesinde yardımcı olurlar.
Kabul Edici Ana Baba Tutumu
Anne-babanın kabulü, çocuğun sevgi ve sevecenlikle ele alınması biçiminde karakterize edilir.
Kabul eden ana-baba, çocuğun ilgilerini göz önünde tutarak,onun yeteneklerini geliştirecek ortam hazırlar. Kabul edilen çocuk, genellikle toplumsallaşmış, işbirliğine hazır, arkadaş canlısı duygusal açıdan dengeli ve mutlu bir bireydir. (Kulaksızoğlu, 1998).