Üzerime odaklanıp kendi hareketlerimi kontrol etmeye çalışıyorum.

1.Soru: Hocam,ilkokul zamanımda;yolda yürürken robot gibi kollarımı sallamadan yürüyormuşum.(Robotlarda sallıyor aslında ellerim yanda oynamadan diyelim ona.)Yaz ayında balkonda komuşularımızda bunu görüyormuş.Annem neden öyle yürüdüğümü ve herkesin bunu sorduğunu, bana iletmişti. Bende dışarda yürürken hep yürüyüşüme dikkat etmiş.Herkesin bana 'acaba bakıyorlarmı?' düşüncesini yer edindirmişti.Apartmanımızın altında bayan kuaförü var ve yıllardır tanıyoruz.Yoldan gelirken hep kahkaha seslerini duyuyor.Benim için gülmeseler bile bana güldüklerini düşündüğüm bağlantısını beynim çoktan kurmuştu bile.İlkokulda çalışkan birisiydim.Kendime güvenim vardı.Atiktim.Öğretmenlere sorular sorardım.Ama o çocuk gitti.Güvensiz,çekingen olmuştum.İlkokulda Teneffüslerde çok sevdiğim arkadaşım kemalle gezmekten çok hoşlanırdım.Ama teneffüslerde dışarı bile çıkmayı bırakmış.Sınıfta oturmuştum.Gittikçe sessizleşmiştim.Arkadaşlarım benim neden böyle sessiz olduğumu sorgulamaya başlamışlardı.Tahtaya çıktığımda herkes susar alkışlar bana bakarlardı.Bebekler yürüyüşü anne ve babalarından kopyalar diye duymuştum.Ortaokul -lise dönemlerinde önce ellerimde hep birşey tutarak yürüdüm.Çünkü eşyadan güç alıyordum.Ellerimi sürekli cebime sokup yürürdüm.Lise son üniversite dönemlerinde Bende çevremdeki insanlar gibi rahat yürümeye alıştırdım kendimi..23 yaşındayım. 20 yaşından sonra 2-3 senedir bu kötü psikolojiyi kafamdan sildiğimi rahatladığımı hissediyorum.Ama sanki bir yerlerde baskılamışım duruyor sanıyorum.Çünkü aynı duyguları hissediyorum.İlkokul arkadaşlarımın hafızasında nasıl bir yer edinmişsem çoğunu facebookdan arkadaş olarak eklesem kabul etmiyorlar,yada ekleyenler bir zaman sonra siliyor. Duruş bozukluğu sonucu omurga eğriliği sağa açı yapan skolyozumun olduğu öğrendim.Açı 10-15 civarında önemsiz.Nedeni bunlar.Çok şükür fiziki yapımda ve görüntümde, düz yürüşümde bir sorunum yok. Sadece pek yürümediğim,dışarı çıkmadığım için biraz ağır kalıyorum.