Özgül Hanım merhaba, Son 1 yıldır kafamda netleştiremediğim bir konu var. Bu konuya hangi taraftan bakarsam bakayım objektif olmadığını hissediyorum. Bana konuyla ilgili fikrinizi söyleyebilir misiniz? (Borderline hastasıyım. 1.5 yıldır haftalık psikoterapi alıyorum. Konuyu psikologumun beni yargilayacagina inandigimdan önce size danışmak istiyorum Lütfen kendi psikologuna sor gibi politik cevaplar vermeyin, benim çok önemli...) 15 yaşına yeni girdiğim dönemde ilk erkek arkadaşımı edindim. Henüz onunla birkaç aydır birlikteyken bir şekilde evde yalnız geçireceğim iki üç günüm vardı. Yaşıt kuzenim de bende kalıyordu ve ikimizde erkek arkadaşlarımızı çağırdık. Bir noktada erkek arkadaşım ve ben evde yalnız kaldık. Ona arkam dönüktü ve üzerimde elbisem vardı. Benim de rızam varken sürtünmeli ilişki yaşadık fakat ben ilk kez böyle bir şey deneyimliyordum ve gözüm kapalıyken arkam dönüktü sadece. Birlikte olmakla ilgili hiçbir şey konuşmadık. Zaten her şey spontene gelişmişti. En nihayetinde ( ne kadar sürdü hatırlamıyorum ama tahminim 3 dk. Yı geçmez) benle yaşıt erkek arkadaşım benden izinsiz şekilde bekaretimi bozdu. Canım acıdı fakat hala olayı kanı görene kadar anlamadım. Gördükten sonra sinir krizi geçirdim ve o günden başlayıp bugune gelen kendime zarar verme (jiletle) davranışım sürüyor. Liseye o eylül başlayacaktım ve erkek arkadaşım ortaokul sınıf arkadaşımdı. Ona ulaşmaya çalıştım fakat o olaydan sonra benle hiç iletişim kurmadı. Bu olayda yıllarca kendimi suçlu gördüm ama dışarıya tecavüz olarak yansıttım. (Dışarı dediğim sonraki erkek arkadaşlarıma) psikoterapi sırasında benim tamamen kurban olduğuma inandığım bir dönem oldu. Fakat bir süredir yaşanan neydi emin olamıyorum. Lütfen objektif fikirlerinizi esirgemeyin.
Zahide hanım, başka bir psikologun danışanıyla ilgili, hem de onu hiç tanımadan yorum yapmak politik değil etik bir yanlış olur.