Bu sorun çocukluk yıllarımdan beri bende olan bişey. ve ben bu sorunla bu gune kadar yaşamaktan sıkıldım. Okul hayatımda cevabını bildiğim sorular oldugu halde tahtaya cıkmaktan bile cekindim. futbolu iyi oynadığım halde okul takımına girmekten korktum.. Okul hayatımdan sonra iş hayatımda hiç bir zaman kendime bir hedef koymadım. Çünkü yapabileceğime inanmıyordum.bir iş yaparken yanımdaki gözlerin benim uzerimde olması hep beni rahatsız etti ve o işi yapamama yol acıyordu. Birde o insanların o işi yapamadıgıma dair kızmaları veya dalga gecmeleri beni herşeyden tiksindirdi. ve bu gibi sebepler yuzunden hiç bir işde başarılı olamayacagıma inandıgım için bir meslek sahibi bile olamadım. son 2 senedir hiç içtenlikle güldüğümü bile hatırlamıyorum. Çok büyük olayları sorun etmiyor en küçük şeyleri bile kafama takar hale geldim. kendimi ifade etmede zorluklar çekiyorum.Çok unutuyor çok dalıyor. ve hiç bişeye dikkatimi toplayamıyorum. bir iş yaparken birilerinin bişey demesinden korktugumdam kendimi o işe veremiyorum. ve birşey dediklerinde çok cabuk alınıyor ve o işten nefret ediyorum hatta o günümü komple sinirli geciriyorum.. Bu yaşadıklarım bazen geciyor gibi ve mutlu olduguma inanmaya başlamısken en kücük hatamla beraber tekrar o can sıkıcı yasantıma geri dönüyorum.. acaba benim problemim cözülebilirmi.. Çünkü ben böyle yaşamaktan gercekten cok sıkıldım..
Merhaba yaşamda nasıl doğru şeylere yapma hakkımız varsa yanlış yapma hakkına da sahibiz. Ayrıca doğru denilen şeyde çok göreceli ve herkese göre değişen bir kavramdır. Kimse sizi değerlendirme ve yargılama hakkına sahip değildir.Bu yüzden rahat davranın eylemlerinizin başkalarının değerlendireceğini düşünerek korkarak geçireceğiniz yaşam size daha fazla hata yaptırabilir. Siz de bu sırada yapamadıklarınza değil en iyi yapabildiklerinize odaklanın çünkü başarı yapamadıklarınızd a değil yapabildikleriniz de gizlidir