Merhaba Semra Hanım... Ben 17 yaşında bir kızım. Aslında kararsız kalarak soruyorum ancak , beni gerçekten rahatsız eden bazı düşüncelerim var. İstemediğim düşünceler beynimi zorla alt üst ediyo gibi... Arkadaşlarıma gerçekten değer veriyorum ve eğlenceli, çok konuşkan bir insanımdır ya da ben öyle biliyorum çünkü çok sık değişiyor ancak bazı zamanlarda onlara mesafeli davranmak zorunda hissediyorum. Eğer o mesafeyi koymassam kendimden nefret ediyorum. Bazı dönemlerde belirli düşünce kalıplarına sahip oluyorum. Misal güne nasıl başlarsam tam tersi bir biçimde bitecekmiş gibi geliyodu. Ve bu aralarda beynim beni çok yoruyor. Hep kendimi insanlardan uzak tutmak konusunda uyarıyorum. Ve bu düşüncenin saçmalığının farkındayım. Dostuma bile bir şeyimi anlattıktan sonra pişmanlık duyuyorum çünkü saçmaladığımı düşünüyorum. Verilen kuralları yerine getirsemde getirmesemde yorgun ve bitkin hissediyorum. Gülersem suçlu gibi hissediyorum. Ama bazende gerçekten enerjik bir kızım ama dediğim gibi öyle anlar yaşadıktan sonra durgunlaşıyorum ve saçmaladığımı düşünüyorum. Sırf böyle bitkin ve dertli gibi göründüğüm için herkes beni benim onları algıladığım gibi yani kendilerini acındırmaya çalışan ve dert edinen insanlar v.s gibi görmelerinden ve düşünmelerinden korkuyorum. Bu yüzden çoğu zaman çok sevdiklerimden nefret ediyorum. Anlatmak istediklerimi hiç bir şekilde buraya aktaramadım ancak kafa karışıklığıma bir cevap bulmak istiyorum. Şimdiden teşekkürler...
Merhabalar..yaşadığınız durum zor ve acı veren bir durum olmalı sizin icin..bu sıkıntılarınız icin bir psikologtan destek almanızı öneririm..bu şekilde neden böyle hissettiğinizi bulabilirsiniz.. Iyi aksamlar