Merhaba. 28yasindayim 10senelik evliyim 1yasinda kızım var.Cocuk sahibi olmak için uzun seneler tedavi gördüm tüp bebek sonucu kızımı kucağına aldim. Benim sorunlarım sunlar:Kısıma kendim bakıyorum kimseden manevi anlamda destek alamıyorum.Hem ev işleri hem çocuk bakmak ütü çamaşır bulaşık yemek derken kendime hiç vakit bulamıyorum. Saçımı bile tarayacak vaktim yok.Gecede 5sefer memeye kalkan bebeğim var. Esime ayıracak hiç zamanın yok açıkçası cinsellik aklımda gelmiyor soğudum diyebilirim.Sanki mecburiyet gibi geliyor. Eşimin telefonunda da sürekli escort sitelerine ve porno sitelerine rastlıyorum her ne kadar o inkar etsede sanirim aldatiliyorum. Takıntıların arttı tırnak yemeye basladim. Istemdisi zeynebe sesimi yükseltiyorum sonra o korkup ağlayinca pişman olup bnde ağlıyorum çok üzülüyorum çevremdeki insanlara nefret beslemeye basladim. Sürekli herkesi eleştiriyorum sürekli herkese sahibeyle yaklaşıyorum sanki herkes iki yüzlü gibi geliyor sanki herkes benim arkamdan konuşuyor kimse beni sevmiyo gibi geliyo. Artık kendimi hiç beğenmiyorum. Sanki yaşlanmış gibiyim.Kendimi her konuda yetersiz hissediyorum. Zeynebi sürekli çevremdeki ve instagramsa gördüğüm popüler bebeklerle kiyasliyorum ve sürekli onda bi kusur arıyorum. Ben ne yapmalıyım hiç bilmiyorum yardım almak istiyorum onu bile nasıl yapacağımı bilmiorum herşeyden herkesten soyutlayıp kaçıp gidebilcegim bi delik olsa oraya saklanasim var mutlu olmak ve şükredip hayatı akışına bırakasım var beceremiyorum yapamıyorum .
Merhaba, oncelıkle bu durum ıcın kendınızı asla suclamayın.Hayatınızdaki bu sorumluluklar ve değişiklikler elbetdeki uyum sorunu yaşatabılır.Ancak anlattıgınız belırtıler değresıf belırtıler bu sebebpten dolayı psıkolojık destek ve terapı hızmetı almanızı onerırırm.Tesekkurler