merhaba benim sorum su artık yalnız kalmaktan hoslanıyor ve cevremde kimseyi istemyorum sevgim cok cabuk nefrete dönüşüyor ve bundan zevk almaya baslıyorum insanlara kötü davranmak onlarla yapacagım güzel seylerden daha cekici geliyor hayal kuramıyorum ve cok cabuk sinirleniyorum yanımdakiler farkında bile degil cünkü cok egleniyor gibi davranabiliyorum eglenmiyormuyum belki o anlık ama sonrasında benim için hiç önemi yok gibi bilemiyorum artık bana hiçbirsey zevk vermşyor kşmse ile anlasmak istemiyorum yalnız kalmak dolasmak beni mutlu ediyor panik atagım var ama onu bile takmıyorum hergün tutuyor eskisi gibi önemsemiyorum nefes almamak daha rahat diye düşünüyorum gececegini biliyorum ve geciriyorum ama artık cok sıkıcı geliyor hersey belki de gönlümce yapamamaktan ?ben ne yapimm?
Merhaba Derya Hanım, Bu sorularınıza cevap verebilmek icin, sizi tanımak ve su ana kadar olan hayat hikayenizi bilmek gerekir. Ornekleyecek olursak, basının agrıdıgını anlatan bir baska kisiye de, aynı sekilde gelin sizi bir gorelim, dinleyelim, gerekli tetkikleri yapalım denir ya aynı onun gibi. Bir uzmana gorunmek ve onla yuzyuze bunları paylasmak fikri size nasıl geliyor? Bunu yapmayı ister misiniz? Ben size bunun cok iyi gelebilecegini dusunuyorum. Bu arada kendinize ve bedeninize iyi bakmanızı oneririm. Ruh ve beden saglıgının ne kadar icice oldugunu artık cok iyi biliyoruz. Uyuma uyanma beslenme saatlerinin ve duzeninin saglanması bir de duzenli bir efor, spor, yuruyus vs yapmanızın da size faydası olacaktır. Esenlikler, sevgiler,