KorkularImla nasıl basa cikabilirim
Merhaba hocam ben 2003 yılında amcamı, 2010 yılında babamı akciğer kanserinden kaybettim. Aradan 3 ay geçtikten sonra dedem kaybettim o da akciğer kanseriydi. Ailemizde ırsi bu hastalik. 6 yil icinde pek cok kayip yasadik.Annem babamdan sonra panik atak hastaligina yakalandi. 2011 yilinda anneannemi kaybettik.Anneme panik atak gelince çok korkuyorum.zaten genel olarak sevdiklerimi kaybetme korkusu yasiyorum. Geceleri uyanıp nefes alıyorlar mi diye kontrol ediyorum. Kotu ruyalar goruyorum. panik Atak zamanı daha çok korkuyorum. Arka arkaya sevdigim insanlari kaybedince bu var olan korkularımda arttı zaman icerisinde. Ne yapabilirim. Bu korkuyla nasıl basa çıkabilirim şimdiden çok teşekkür ederim hocam
Merhaba bu kayıplarınız sizdede anksiyeteye dönüşmüş gözüküyor öncelikla kayıplarınız için baş sağlığı diliyorum.bu konuda eğer herhangi bir işiniz varsa işinize odaklanmanızı yoksa bir uğraş edinmenizi tavsiye ediyorum. Kendinize vakit ayırmaya ve yaşamı hissetmeye calısin kayıplarınızın olması demek yeni kayıplar olacağı anlamına gelmeyecektir. Devam ederse bir psikiyatrise basvuru
Merhaba hocam benim etrafımda pek çok sevdiğim arkadaşım var sürekli arıyorum onları .sürekli onlarla görüşmek istiyorum ama hiçbiri beni aramiyor kendimi degersiz hissediyorum. Onlarla konusmak görüşmek istiyorum. Bu bana çok iyi geliyor. Mutlu oluyorum. Neden beni aramiyorlar. Sormuyorlar...Anlayamiyorum. Bu durum beni çok üzüyor. Mesela ben arkadaşlarımin doğum günlerini hiç unutmam hatirlarim. Ararım sorarim. Ama bir kez olsun hiçbir arkadaşım doğum günümu hatırlamış degil. Ha nedir sadece sosyal medyadan görünce mutlu yıllar deyip gecistiriyorlar. Ama ben mutlu olmuyorum onlar yazdığı zaman. Çünkü sosyal medya dışında benimle iletişim halinde degiller. Arayıp sormuyorlar.onlara ihtiyacım olduğunu soyleyemiyorum. Akıl etsinler de beni arasınlar istiyorum.bana değerli olduğumu hissettirsinler istiyorum. Çok mu şey bekliyorum onlardan bilmiyorum.etrafimdakiler hep çok konuştuğumu söylerler şikayet ederler hep. Bu durum onları ozlememden ve onlarla sohbet etmeyi sevdiğinden kaynaklı. Beni anlamiyorlar. Çok üzülüyorum kısaca durum bu. Kendimi degersiz hissediyorum.kimse beni sevmiyormus gibi sanki. Ne yapabilirim. Bir psikologa gidip konussam ilacsiz terapiye baslasam iyi gelir mi bana Şimdiden teşekkür ederim hocam
Tekrar merhaba arkadaslarinizı surekli arama isteginiz yanlız kalma korkusundan kaynaklanabilir bence . Çevrenizde mutlaka sizi anlayacak size deger verecek insanlar olacaktır ancak bu konuda panik olmayın bırakın insanlar sizi arasın sorsun panik yapmayın herkes kendi hayatı ve sorunlari ile haşır nesir bu size deger vermedigi anlamina gelmiyor
