Hocam ben 15-16 yaşlarımda parodi diye bir şey kullanıyordum şöyle bir şey ünlü kişilerin fotoğraflarını Instagram'da paylaşıyorduk kendimiz gibi konuşturuyorduk ama biz olmadığımız belliydi burda arkadaş olunuyordu sevgili olunuyordu ve bu ortamda genelde küçükler takılıyordu mesela 12 yaş falan ve benim sevgili olduğum kişiler oldu yüzlerini görmemiştim ama orda konuşarak çok bağlanmıştım çoğu zaman gerçek isimlerimizi bilmiyorduk bu parodiyi 18 yaşında da kullandım yani mesela 12 yaşında birini görsem bu çocuk ya daha derim ama orda konuşmuştum sevgili olduğum olmuştu ben pedofili miyim diye kendimi sorgulamaya başladım çok bağlandığım için ya yüzünü görmeme rağmen devam ettiyseydim gerçek hayatta sevgili olur gibi olsaydım sanaldan konuşup hani bağlanmış olduğum için çocuk olduğunu görmeme rağmen konuşsaydım sevgili olarak konuşmaya devam etmeme nedenim o sıralar psikolojik hastalığımın olmasaydı şimdi bunları düşünüyorum sorguluyorum ben iğrenç sapık biri miyim ben pedofili miyim? Kendimi suçluyorum hocam çok berbat bir his kendini anormal görmek
Bu konu terapide çözümlenebilecek bir konu. Destek alabilirseniz bu durumun kökenini bulup sağaltım sağlayabilirsiniz
Bunları düşünmek takintidan olamaz mı? Terapide çözümlenmesi gereken nedir
Terapi çözümlenmesi gerekene sizin hikayeniz ve terapist karar verebilir. Öykünüzü ve sizi bilmeden yorum yapamam.