KENDİMİ YALNIZ VE KİMSESİZ HİSSEDİYORUM

YAZIM UZUN OLDUĞUNDAN İKİ SEFERDE GÖNDERECEĞİM SİZE 1. BÖLÜM Merhaba hocam. Ben 85 doğumlu ön lisans mezunu bekâr ve etrafımda yüzlerce kişi olmasına rağmen mutsuz olan, henüz askerliğini yapmamış, düzenli iş hayatı olmayan parasız pulsuz, 4-5 hafta önce sigarayı bırakan, beni önceden tanıyanların ve kısa bir zaman içinde tanıyan hemen herkesin çok da başarılı, zeki, çalışkan ve azimli biri olduğumu söylemesine rağmen, ben mutsuz, hayatta bir başarı, kariyer elde edememiş biriyim. Tüm bunların dışında, kendisini nedensiz olarak karşılıksız samimi en içten en saf duygularımla yürekten her daim özlemini çekerek hasreti burnumda tüten çok sevdiğim bir bayan var. Tabiri caizse haşa tapacağım nerdeyse. Ve ben ona hep sultanım diye hitap ediyorum. Kendisiyle doğru dürüst konuşmamız olmadı ilişki kurma anlamında. Aynı ortamda çalıştığımız dönemde kendi menfaatleri için benimle konuştuklarını saymazsak konuşmuş sayılmayız. Fotoğraflarına bakarak melül mahzun bir şekilde harap ve bitap düşmüş şekilde SULTANIM diyorum. Sen gönlümün sultanısın diyorum. Aynı ortamda çalıştığımız dönemde ben ona bulunduğumuz ortamdan ötürü; burada 4 kişi kalacak diyordum. Kimmiş onlar diye sorduğunda Sultan keyfi kâhyası ve kölesi demiştim. Sultan kendisi, onun keyfi rahatlığı ve ben de kölesi. Tabi bu bir tasvir, betimleme, teşbih. Gönlünü hiç bir türlü yapamıyorum. Onun çevresinden arkadaşlarından hatta annesi bile onlarca aile ve kişi benim için iyi biri olduğumdan, iyi bir eş olacağımdan falan söz etmişse de Nuh diyor peygamber demiyor. Ve bu benim sözümü eden aile ve kişiler kendisinin takıldığı muhatap olduğu çevre.