Merhaba doktor hanım,benim 3,5 yaşında bir kızım ve 4 aylık bir oğlum var.eşim sürekli kendine vakit ayırmayı seven biri,hergün işten geldikten sonra çocukları sadece 5 dakika öper sonra odasına çekilir ya kitap okur ya nette takılır..benim sorunlarımdan ilki eşim çocuklar doğduktan sonra,hayatının amaçlarının bittiğini ve onların bu yüzden kendi hayatından çaldığını ve çocuklarla ilgilenmek ve oyun oynamak istememesinin nedeninin bu olduğunu söylüyor.çocuklarla sürekli ben ilgileniyorum ve tükendiğimi hissediyorum.bu arada kızımıda oğlumuda ilgiyle sevgiyle büyütmeye çalışıyorum ama bu bazen olmuyor,sinirlenebiliyorum.ben dayakçı bir anne ve ilgisiz bir babayla rezil bir çocukluk yaşadığım için kızımın da aynı sevgisizliği hissetmemesi için ekstra çaba harcıyorum ve kocam bana bu konuda hiç destek olmadığı gibi birde psikolojik sorunlarıyla beni çok yıpratıyor,cinsel hayatımız çok kötü çünkü eşim,beni oğlumu emzirirken gördüğünde cinsellikten soğuduğunu söylüyor.sürekli dışarda çalıştığı için bizi hiç dışarı gezmeye götürmek istemiyor,ısrar edersem yolda mutlaka sinir bozucu şeyler yapıyor,dönüştede görevini yerine getirdiğini artık kimsenin onu rahatsız etmemesini söyleyip odasına çekiliyor,kitabını okuyor yada film izliyor,kızım yanına gitmek isteyip kapısına gidip yalvarırsa o zaman açıyor kapıyı ki onda bile sinirleniyor.tahammül yok,sevgi yok,ilgi yok,destek yok,ayrıca da çok cimri,terapiyede cimriliğinden gitmiyor,herşeye karışıyor.antidepresan kullanıyor yıllardır.ben çok zorlanıyorum ve ne yapacağımı inanın bilmiyorum.bana bu konuda bir yol gösterir misiniz lütfen?
Kendiniz bireysel bir terapiye gidebilirsiniz.Sonuç olarak bu durum sizi yıpratmış