Efendim merhaba. 25 yaşındayım ist'da babanemle yaşıyorum. 6 yıllık bir ilişkim var. 90 dk mesafedeyiz, kendisi kocaelinde. Adı Elif. Hayallerimiz vardı. Evlenip 3'ümüz otururuz diyorduk taa ki 2 yıl önce annesinin trafik kazasında komple felç kalmasına kadar. O tarihten sonra kızın 1 yılı hastanelerde geçti. Bende destek olabildiğim kadar oldum. Daha sonrada evde annesiyle oturmaktan bunaldı ve bir bakıcı tutuldu. Kendisi de bir işe girdi. Akşam işten gelince bakıcı gidiyor ve anneye bakmaya devam. Bir ablası var, evli çocuklu pek ilgilenemiyor. Babası desen uyuşuk, pasif bir adam. Bende o sıra askere gittim ayrı kaldık geldim derken artık işi, annesi, ve ev işlerinden çıkamıyor görüşemiyoruz, sigaraya başlamış! Evlilik mevlilik yapamayacağını, beni ve hiçbişeyi istemediğini söylüyor ve bana bomboş bakıyor! Bende 2 gündür aramıyorum. Ama çok seviyorum ve herşeyiyle kabullenmeye razıyım! Mühendisim, iş arıyorum. Onu nasıl geri kazanabilirim ve nerden başlamalıyım bilmiyorum. Çaresizim!
Sayın Ataberk Bey, bahsettiğiniz kadarıyla kız arkadaşınız zorlayıcı süreçler yaşıyor bunun getirdiği sorumluluklarla baş etmeye çalışyor bu süreçte onu geri kazanmanın ötesinde onu anlamaya odaklanmanız ve bu süreçlerde ona yardımcı olmanız kendisini daha iyi hisettmesi noktasında işe yarayabilir. Kız arkadaşınız psikolojik destek almasında fayda görmekteyim.