Ebeveyn çocuk ilişkisi
HG
Hak*** G***
11 Mayıs 2018
Merhaba Sude hanim.Ben Fransa'dan yaziyorum.Kizim on aylikken bosandim.Birbucuk sene ayda iki defa bir devlet kurumunda gordum.O vakit Annesiyle iletisime hicbir zaman gecmedim.Eski esim 7 senedir evli.Mahkeme kararinda sure asimina ugradigi icin cocugu kanuni sartlar ile goremiyorum.Tekrar mahkemeye vermem gerekiyor.Kizimi 11 yasina kadar sadece dogum gunlerinde senede bir defa gordum.O zamanlar ki tepkisi benimle konusmaz ve aldigim hediyelerin yuzune bile bakmaz benden kacar teyzesinin arkasina saklanirdi.Simdi 13 yasinda ve son iki senedir ayda 2 defa restaurantlarda veya eglence yerlerinde gorusuyorum.Teyzesi getiriyor.Kendisi gelmek istemiyor.annesinin zorlamasiyla geliyor. aramiz hic iyi olmadi.iletisim sifir.Her karsilasmamizda bana hicbir zaman merhaba demedi ,yemek de benimle konusmaz .bana hep soguk davraniyor.son bir senedir bana beni sevmedigini,bir daha asla ve asla gorusmek istemedigini soyluyor.o oyle dedikce sanki kalbime diken batiyor.Nedenini sordugumda cevap yok.Anneside agzindan cevap alamiyor.Bu konuda hiçbir kimseyle konuşmuyor .Annesi veya aile fertlerinden baska biri benim hakkimda olumsuz bir cumle kullanmamis.cocugumla aramda duygusal bag yok.Ben onun icin yok hukmundeyim beni onceden kafasinda oldurmus.bazen bu kabus bana hic bitmeyecek gibi geliyor.kac defa soyledim onu sevdigimi ozledigimi ama fayda etmiyor.Kizim cocukken kendini suclayip sonra simdi akli erince evi ben terk ettim diye beni mi suclu goruyor ?sebeb bu olabilir mi?bu yuzden icine kapali.diger kisilerede karsi ayni sadece soru sorunca cevap veriyor.Okul notlari cok iyi.korkum bu travmanin olumsuz seylerle sonuclanmasi.Bu travmadan en az zararla nasil cikabiliriz?Tesekkur ederim .Iyi calismalar.
