Çok mutsuzum

Mrb. 29 yaşındayım 6 aylık çocuğm var.evleneli 2 sene oldu. Eşimn işi için tanımadığımız merkeze uzak yeşilliği olan bir yerdeyiz.balkona dahi çıkamıyorum böcek olduğundan.kendi ailem uzakta yakın olmak istemedim hiç çünkü hem kndi içlerinde sorumlular.hemde benim üzerime çok gelip suçlayıcı tabir sergiliyorlar herzaman.hamileykende annem kardeşimin kız sorunlarını bana anlattı.kaldıramadım beni yıprattı.eşimin ailesi daha mütevazı kendimi kötü hissettim.kardeşimin kızla buluşmaya giderken banyoya girip traş olması beni ilgilendirmiyordu.dinlemek istemediğimi belirttim.annem sen bu aileden değilsin vb diye suçladı.tatile gittk yanlarına eşim varken kardeşim konuşmadı.daha 2 aile yeni tanıştığında ise ben kayınvaldeme yakın davrandım diye ailem beni yaz okuluna bırakırken yola bıraktı bavullarımı öpmediler bile.ben ise içimde suçluluk ile onlardan iyim demelerini bekledim arayıp onları. Kendimi çok kötü hissettim.mutlu olamadım.doğumdan sonra bebeğimin kokusunu almadan daha üzerime geldi 2 aile. İlk bebeğimz yıprandık.eşim netten az açık video izlemiş bunu ilk yakaladım söz verdi 2. Yakaladım ailesine söyledm oğullarına neden yaptın demediler.biz eskisi gibi mutlu olmak istiyoruz 2 aileden gelen sıkıntılardan kurtulmak istiyoruz için hep üzgün eşim inanmıyor mutlu olacagımıza keşke destek çıksaydı bizi rahat bırakın üzmeyin deseydi.yada boşver gel gezelim deseydi