Merabalar ilhan bey ben 18 yaşında bi evlilik yaptım eşim ve ailesi yüzünden çok zor günler geçirdim eziyet gördüm düğünümden tutun bütün özel günlerim ya kutlanmadı yada baskaları organize etti eşimle birkez bile birlikte birsey yapmadık sadece ailesi ve ev arasında geçti ortak bi arkadasımız bile yok ve sonra çocuğumuz oldu çocuğumuda benden uzaklastırmaya almaya çalıştılar çocuğu doğduktan 1 ay sonra kucağıma aldım ve zamanla yaşadıklarım hayallerimi ve umutlarımı yoktu güvenemez sevemez oldum insanlardan uzaklaşmaya basladım ve eve kapattım kendimi günlerce aylarca evden cıkmıyordum ekmek almak için bile çıkmaya korkuyordum zorda kalmadığım sürece çıkmıyordum telefonla bi bağlantımı kestim uzun yıllar böyle devam etti şimdi ise ayrılık kararı aldım ve durum değişmedi kendimle birlikte çocuğumuda bu duruma mahkum bırakıyorum oda benim gibi evden cıkmak istemiyo bu duruma alışmış artık çok zorluyorum ama başaramıyorum değiştiremiyorum kendimi anne babama kardeşime bile güvenemiyorum her iyiliğin arkasında birsey arıyorum ve çocuğum için değişmek istiyorum daha 23 yaşındayım ve durum hergün daha da kötüye gidiyo lütfen yardımcı olun ne yapmam gerekiyo misal sadece ufak bi kaza yaptım diye arabadan soğudum ve sattım şimdi bırakın araç kullanmayı binip trafiğe bile çıkamıyorm ve her olumsuzluk beynime yer ediyo ve çıkmıyo çocuğumun aynı şekilde olmasından korkuyorum ne yapmam gerekiyo bana bir yol gösterin.
Merhaba, yaşadığınız olaylar sizde travmatik etkiler oluşturmuş bu nedenle günlük yaşantınız da hala etkileri sürüyor, psikolojik yardım almanız gerekli, terapi faydalı olur.