Hocam merhabalar, ben 17 yaşında bir kızım, kendine öz güveni olan, kendini ifade edebilen biriyim. Bir konuda kendimi anlamakta zorlanıyorum ve bu sürekli sürüp gidiyor içinden cikamadigim kurtulamadigim bir duygu haline geliyor. Biri ile flörtlestigimde heyecan hissedildiği için başta sorun ve kaygı yaşamıyorum ama iş ciddilestiginde, heyecan kayboldugunda, karşı taraf da bana bağlandığında inanılmaz telaslaniyor ve muhatabimdan kurtulmaya çalışıyorum. Bunun başta yanlış kişiye karşı gelistirdigim bir tepki olduğunu sanıyordum ama bunu beni heyecanlandırmayan herkese karşı yaşıyorum. Bu durumum insanları üzmeme neden oluyor.Şu anda 2 aylık bir ilişkinin içindeyim fakat, karşı tarafı içten içe eleştirmeye ve soğumaya başladım. Kendi kendime yaptığım kuruntularim gibi geliyor ama kurtulamiyorum da. Onu üzmekten de çok korkuyorum, çünkü ona güven verdim. Ben bunu yaşamaktan gercekten çok sıkıldım. Birini koşulsuz sevmeyi unutmuş gibiyim.. daha önce psikologa gittiğimde doktoruma bundan bahsetmeye çalıştım ama beni ciddiye almadı ve yaşımdan dolayı bunu yasayabilecegimi söyledi. Yaşıtlarımın böyle kaygıları yok. Ne yapacağımı ne hissedecegimi hiç bilmiyorum.
Merhaba, her ilişkide benzer süreçleri yaşıyor olmanız, ilişkilerde benzer örüntüleri tekrar etmeniz analiz edilmesi gereken bir durum. İstanbul dışında olduğunuz için eğer ikamet ettiğiniz şehirde danışma sürecine başlamayı düşünürseniz şema terapi çalışan bir psikolog ile görüşmenizi öneririm. Benimle görüşmek isterseniz online terapi hizmetimiz bulunmaktadır. Randevu talebi oluşturursanız sekreterimiz sizinle irtibata geçecektir. İyi günler dilerim.
Merhaba, yanıtınız için teşekkür ederim hocam. Dediğiniz gibi psikoterapi almam gerektiğinin çok farkındayım, ama bundan iki hafta öncesinde danıştıgim bir meslektaşınızdan "bağlanma sorununuz var" şekilde bir yanıt aldım. Bu sorunu araştırdığımda ise yazan şeyleri aynen yaşadığımı fark ettim. Tedavi ile ilgili hiçbir bilgim ve fikrim elbette yok ama sorun üzerine ve sebepleri üzerine düşündüğümde ayrıca muhatabımla bu sorunu paylaştigimda bir iyileşme ve rahatlama hissettim. Sanırım kendimin farkına vardım, bu da iyi geldi, ayrıca muhatabım beni anladı ve endişe edeceğim hiçbir tepki vermedi.. iyi hissediyorum. Direkt olarak terapiye yönelmeme sebebim de 12. Sınıf olmam ve sınavıma odaklanma mecburiyetim, sorun üzerine düşünmek zaten vaktimi aldı, üstüne aileme taşımak istemedim.. sizce bu sorunu yaşamış olup iyileşme hissettigime göre bunu aşabilmiş sayılır mıyım? Tekrar yaşamak istemiyorum.
Partnerinizle bu konuyu paylaşmanız ilişkiniz ve sizin farkındalığınız için çok faydalı olacaktır. Psikologa gitmeseniz de bu konuda okumalar yaparak ve insanlar ile süreçlerinizi paylaşarak belli bir oranda problemlerinizi aşabilmeniz tabii ki mümkün. Bağlanma stilleri ve şemalar konusunda okumalar yapmanızı tavsiye ederim.