Merhaba. Meslek Lisesi İnşaat bölümünü bitirdikten sonra üniversiteye kayıt yaptırdım fakat ailemin maddi durumundan ve okula gitmeden önce iş ortamını görmek istememden dolayı üniversiteye gitmedim. İnşaat sektöründe yapı laboratuvarında teknisyen olarak işe başladım. İş hayatımın 7. ayında psikolojik bir hastalığa yakalandım. Yaşadıklarımı tarif etmem gerekirse; Ailem ve tek bir dostum dışında hiç kimseyle yüz yüze iletişim kuramıyorum, Konuşma esnasında tamamen farklı bir frekansa geçiyorum,kalp atışlarım hızlanıyor, reflekslerimi yitiyorum, vücudumu kontrol edemiyorum, gözlerim kızarıyor, kasılıyorum, o an hiç bir şey düşünemiyorum sanki beynim kilitleniyor,korkunç dakikalar yaşıyorum kendimi aciz,garip hissediyorum insanların o tuhaf bakışlarını hissettiğimde utanıyorum, ve orayı terk etmek istiyorum. Bu duyguyu defalarca yaşadım. İş yerinde,şantiyelerde,arkadaş ortamında,kuaförde,toplu taşıma araçlarında,misafir geldiğinde... kısacası insanların olduğu her yerde. Eve misafir geldiğinde sırf muhabbet etmeye çalışırlar da o duyguları yaşarım ve benim o halimi görürler diye odamdan çıkıp hoş geldin deme tenezzülünde bile bulunamıyorum. Yolda birisi görür de muhabbet etmeye çalışır benim o halimi görür diye çöp atmaya,markete herhangi bir yere gitmek istemiyorum. Bu hastalık yüzünden 1.5 yıldır 10 metrekarelik odama hapsoldum. Babam elinden geleni yapıyor ama annem bir türlü bu durumu kabullenemedi. 2.5 sene uyuşturucu[esrar,kubar,bonzai ,hap(extacy) ] kullanımım oldu. 1 sene Bakırköy ruh ve sinir hastalıkları psikiyatri bölümünde tedavi gördüm. Doktorumun verdiği ilaçları kullandım ama herhangi bir neticeye varamadım. Artık bende arkadaşlarımla eğlenmek,insanlarla iletişim kurmak, Okulumu bitirip hayallerimi gerçekleştirmek istiyorum. Şifamın elbette Allah'tan geleceğini biliyorum ve birilerini vesile kılacağına inanıyorum. Bunun siz olabileceğinizi umut ediyorum. Teşekkürler.
furlancıgım merhana oncelıle gecmıs olsun....anlattıkların bana antısosyal kişiık bozukluğunu hatırlattı bu hastalığı ınternette bır araştır sana uyduğunu goreceksın..bunun tedavısı var ama uzun zaman alabılır....guvenını asla kaybetme ..sana ıs düşmekte elbet.ancak bır psikatrıyle görüşmen gerekiyor.maddeden kesınlıkle uzak dur.ve bır yaratıcının olduğunu ve bızı onun yarattığını ve asla umıtsızlıgın dınızmızde yer olmadığını sakın unutma....ınsanlarla ılskı kurmanın tek bır formulu yok.sana bu konuda yardımcı olacak aılen arkadaşların ve dostların olmalı onların destegı cok onemlı.... gecmıs olsun...