merhabalar. uzun zamandır kendimde bir isteksizlik hayata karşı bir kayıtsızlığım olduğunu farkettim. ilkokulda, ortaokulda sınıf başkanlığı yapar, sevilir sayılırdım. kazandığım resim, kompozisyon yarışmaları. dersane, okul birinciliklerim saysam bitmez. nasıl anlatıyım gözde ve kıskanılan biriydim. ergenlik çağı başlangıcından beri kendimde bir isteksizlik, iştahsızlık görmeye başladım. asosyalleştim. bu da haliyle başarısızlığa neden oldu. çoğu yaşıtlarımdan her konuda geri kalmaya başladım. sınavlar olsun, sosyal ilişkiler olsun. üniversite başlangıcı ile bu daha da kötüye gitti. dolayısıyla takıntılı bir insan oldum çıktım. neden en başından beri değil de zamanla böyle oldu çözemiyorum. bazen yatağıma uzanıp hiçbir şey yapmadan tavanı seyrederek düşünüyorum.eskisi gibi azimli ve hayata daha iştahlı bakmak istiyorum. bir fikir verirseniz şimdiden teşekkür ederim. saygılar.
Merhaba buğra bey, Ergenlik dönemi zor bir süreçtir ve bu dönemin sağlıklı geçmesi sağlık birey olmayla ilişkilidir. O dönemde sizin isteksizleşmenizi sağlayan altta yatan tetikleyiciler vardır ve bunların ortaya çıkartılıp halledilmesiyle özlediğiniz "ben" kavramına ulaşabilirsiniz. Bunu başarmak için Terapiste gitmenizi öneririm. Saygılar