aşağılık hissi

Merhaba ben 18 yaşındayım adım Kübra, uzun zamandır kendimden tiksiniyorum ve bu his gitmiyor artık hayattan eskisigibi zek alamıyorum ve herşey yine aynı yere gelior. okadar yalnız hissediyorumki bu his beni bitiriyor, kendimi hep istenmeyen hayatta olmaması gereken birşey olarak görüyorum, bazen kendimi çok iyi güzel zinde hissedarerken aniden buhislerim değişiveriyor ve hayattan zevk almayan o an ölebilecek biri gibi görüyorum. annemle genel olarak fazla anlaşamayız ve baskıcıdır. çabuk sinirlenir ve sinirlenince aşağılar. okadar yalnız hissediyorum ki hayali arkadaşlar hayal edip onlara sarılıyorum. hiçbirşey kendime olan nefreti yenemiyor. kendime eskiden zarar veriyordum annem öğrenince bıraktım ama sürekli kendime zarar verme isteği doğuyor içimde. kimsenin beni umursamadığını ve sadece yapamadığım şeyleri söylemesinden yoruldum.kendimi sadece bir hata olarak görüyorum ve ailem için hayal kırıklığıyım. hayat sürekli başladığı yere geliyor. kendimi hep boşlukta buluyorum. birara yardım almaya çalışsamda bunun bana yardım etmedğini gördüm. kalabalıkta dahi insanların sürekli bana baktağını yada hata yaparsam hemen benle alay edeceklerini düşünüyorum. hata yapmaktan ölesiye korkuyorum ve yaptığımda okadar dibe çöküyorumki bu beni kendimi kesme davranışına itiyor. sırf insanlar benden ayrılmasın diye suçu üzerime alıyorum . artık ne yapacağımı bilmiyorum. düşündüğünüzü paylaşın lütfen? yardım almalı mıyım?