aşağılık hissi

ben 18 yaşındayım çok özgüvensiz ve duygusal biriyim,ama annemle sürekli kavga ederiz ve annem daha otoriter ve baskıcıdır,sinirlenince ağır konuşan biridir,birebir emirlernin yerine getirilmesini ister,çok dışarı çıkabilen biri değilim küçüklüğümdenberi hep başkalarına özendim kendimi hiçbir zaman beğenmedim,hiç arkadaşım olmadı,kimse beni biryere davet etmedi,hep ben çabalamadım, ve budurum büyüdü, kendimden okadar tiksindim ki, aynaya bakmaktan korkar duruma geldim, beni hiçbirşeyin düzeltemeyeceğine inandım,biri benim yanıma gelsede arkadaşım olduğunu söylesede inanamadım ben kendimden tiksinirken birinin beni sevebileceğine hiç inanmadım inanmıyorum. dışarı çıkmak için fırsat kollasamda dışarı çıkmaya korkuyorum, birşey yapacağıma karar veriyorum ama biranda değişebiliyor , kendimden ölesiye nefret ediyorum çok yalnız hissediyorum ,boş işe yaramaz ,ama bazen bu değişiyor ,bazen ise birden aklıma geliyorlar, her gece yattığımda kendimi çok boş yalnız ve değersiz hissediyorum 2kere ilaçla teşebbüs ettim ama olmadı kendime zarar veriyordum bu azaltıyordu , annem öğrenince tekrar görmesinden korkar oldum ,nekadar insanlarla birlikte olmak istesemde aslında çok korkuyorum ve birinin bana değer verdiğine yanımda olduğuna inanmıyorum, sırf insanlar benden ayrılmasınlar diye herşeyi yapar oldum onlara kendimi beğendirmeye çalışmak refleks gibi ama hiçbirzaman yeterli olamadım, kendimi ilerde göremiyorum , herinsan içine çıkışımdauzak hissediyorum herkese sanki onlarla olmayı hak etmiyorum ,ben hiçbirşeyi hak etmiyorum , depresyon mu desem bilmiyorum ama buherzaman olmuyor ama olunca çok şiddetli oluyor atak gibi sanki çöküyor herşey o an kendimi bile öldürebilirim ,yada kaçabilirim , hiçbirşey değişmeyecek gibi ne yapmalıyım , düşünceleriniz nedir