aşağılık hissi

iyi günler, benim adım Kübra 17 yaşındayım. küçüklüğümden beri yaşadığım birkaç problemi size anlatmak istiyorum çok özgüvensiz ve duygusal biriyim, ailemi çok seviyorum ama annemle sürekli kavga ederiz ve annem daha otoriter ve baskıcıdır, ilkokuldan beri hep kavga ettik, annem sinirlenince ağır konuşan biridir, birebir emirlernin yerine getirilmesini ister, çok dışarı çıkabilen biri değilim, ailem pek istemiyor, küçüklüğümden beri hep başkalarına özendim, onlar gibi olmak istedim, kendimi hiçbir zaman beğenmedim, hiç arkadaşım olmadı, kimse beni biryere davet etmedi, hep ben çabalamak zorunda kaldım başkaları için, ve bu durum büyüdü, şuan 17 yaşındayım, kendimden okadar tiksindim ki, aynaya bakmaktan korkar duruma geldim, beni hiçbirşeyin düzeltemeyeceğine inandım, biri benim yanıma gelsede benim arkadaşım olduğunu söylesede inanamadım ben kendimden tiksinirken birinin beni sevebileceğine hiç inanmadım inanmıyorum. dışarı çıkmak için fırsat kollasamda dışarı çıkmaya korkuyorum, insanlarda akrabalarımla koşamıyorum kendimi hakkımı asla savunamıyorum, sırf insanları kaybeyeyim, yallnız kalmamak için haklı olsamda tüm suçu üstüme alıyorum, kendimi dünyaya karşı bir hastalık ve bir hata olaram görüyorum, istenmemekten çok yoruldum en çok bu beni üzüyor, ben onlar için herşeyimi ortaya koyarken kimse ama kimse benim nasıl hissettiğimi düşünmedi, kendime zarar veriyordum, bacaklarıma kollarıma,, annem anlayınca bıraktım şimdilik, ama bu yalnızlık hissi,,, değersizlik hissi gitmiyor, , ger.ekten gitmyor, ben çok yoruldum, başkalarına koşmaktan, bukadar korkak olmaktan, kimsenin beni istememesi, ben dayanamıyorum, 2 kere ilaçla intiharı denedim ama birşey olmadı, bazen iyi hissediyorum, çok çok iyi , ama durum her zaman dönüp aynı yere geliyor, ben ben olmaktan nefret ediyorum,çok yetersiz, çok yalnız hissediyorum, herşey kararıyor, anlamsızlaşıyor. ne yapmalıyım, ? lütfen görüşlerinizi paylaşın