Arkadaşlık ilişkisi
AÇ
Ase*** Ç***
4 Kasım 2018
Hocam merhaba, ben uzun bir süredir kimseyle sağlam bir arkadaşlık ilişkisi kuramıyorum. Tek olmak istemiyorum ama kimseyle konuşmak da istemiyorum. İki yıldır üniversite öğrencisiyim geçen yıl neredeyse full tek başıma idim bu yıl daha yeni yeni 3 kişilik bir arkadaş grubuyla sohbet etmeye, takılmaya çalışıyorum. Sırf insanlardan soğuma huyum gitsin diye onlarla birlikte kafeye gidiyorum, sohbet ediyorum falan ama asla içimden gelmiyor. Yurtta kalıyorum, 4 kişilik odada. Oda arkadaşlarım çok sevimli ama onlarla da samimiyet kuramıyorum, kurmak istemiyorum. Herkesin kafa yapısı benden çok farklı, mesela ben sürekli bilgi içerikli, bilimsel ya da toplumsal gerçekler hakkında vs konuşmak isterken onların bu konuda en ufak fikrini geçtim en ufak duyarlılığı bile yok. Ben konuştuğum insanlarla ortak bir paydada, ortak bir noktada buluşmak istiyorum ama yok... Herkesin fikri elbette farklıdır ama kimsenin benimle aynı bir konuda buluştuğu yok... Ya da mesela ben düzen severim, temizlik severim, titizlik severim ama oda arkadaşlarımda bu yok ve bunu gördüm ya hepsinden anında soğudum anında kendimi çektim. Tek kalmak istemiyorum ama insanlar bana çok boş geliyor, kural nizam bilmez geliyor, laylaylom geliyor... çocuksu geliyor... kendime kusursuz demiyorum asla ama diğer insanlar bana inanılmaz kusurlu geliyor. Onlarla konuşacak seviyede olmadığımı düşüyorum, seviyelerimizin çok farklı olduğunu düşünüyorum. Daima kendimden yaşça büyük insanlarla sohbet ediyorum, onlarla samimi oluyorum ve onlar da bana daima "sen zaten yaşına göre çok olgun bir kızsın" diyorlar. Tamam ben olgun olabilirim ama 21 yaşında tek olgun insan ben olamam... nerde kafamın dengi insanlar diye sorup duruyorum. Hele kendimden küçüklerle ki bu 1 yaş dahi olsa daima abla-kardeş muhabbeti yapıyorum. Benden küçük herkesle sohbetim çoooook daha mesafeli çok daha resmidir. Ne yapmam gerek hocam?
