Anne-cocuklar

Merhabalar hocam. Ben 21 yasindayim. Ben kucuklugumden beri babannemleyim. Annem calismak zorunda oldugu icin cok kucukken babanneme birakip ise gidiyormus. Babannemle buyudum yani annemi yanimda dogru duzgun hic hatirlamiyorum. Herseymle babannem ilgilendi. 14 yasindada bir kardesim var. O dogdugu andan itibaren annemleydi. Derslerinde filan basarili ne isterse ne derse onu yaptiriyor. Ben annem icin naparsam yapim acikcasi onun kadar deger sevgi gordugumu hala bilmiyorum. Acikcasi bu kardesimi kiskanma durumu degil. Bende kardesmi cok seviyorum tabiki sevsinler deger versinler istiyorum ama ben o degeri sevgiyi goremiyorum. Ama herseyime karismaya gelince karisiyor. Annemle konussam zaten konusmaya imkan yok. Ben gidip sariliyorum anca oyle ama kardesimi kendi sariliyor filan. Bise dedigim zaman Calisiyorum yoruluyorum diyor ama bana yapmadiklarini yorgunum dediginde kardesime yapinca bir ayrimcilik seziyorum. Derslerimde hic bir zaman onun kadar basarili olmadim ne bilim belki onun kadar guzel olmadigim icin mi boyle davraniyordur . Konusabilecegim beni anlayacagini dusundugum kimse yok o yuzden size danismak istedim tesekkurler.