Aile içi problemler
Merhaba hocam annem ve babam zamanında severek evlenmişler fakat ben kendimi bildim bileli annemle babamın arası hiç iyi olmadı. Baba tarafım bu evlenmeyi büyük oranda çökertti babam da zaten ailesinden sebepsizce korkuyor bu yüzden bu evlilik epey yıprandı fakat son birkaç yıldır artık iyice çekilmez hale geldi anneme ayrılmasını söylüyorum fakat babam rahatsız bu yüzden annem yine vicdan yapıp ayrılamıyor. Babamın dediğim gibi neredeyse kendimi bildim bileli evde suratının güldüğünü görmedim, suratı hep beş karış kötü davranması sadece anneme karşı değil bana da karşı da öyle fakat ben pek umursamıyorum gerekmedikçe muhabbete bile girmiyorum ki evde muhabbet de yok zaten. Ya bir şey ister ya yapamadığı bir şey sorar bunları da çok sert üslupla yapar o kadar. Ama dediğim gibi anneme artık böyle davranmasına katlanamıyorum. Kadın sanki öcü onun yanında annem 'A' dese gözlerini büyütüyor kaşlarını inanılmaz çatıyor ve nolursa olsun hep bağırarak cevap veriyor. Annemi de görseniz hala fedakar hala fedakar. Annem birkaç kez doktora gidelim demiş tabii ona da yanaşmamış babam. Mesela ben doktora gitsenize bile diyemem babama hemen yanlış anlar, azarlar bağırır çağırır susturur sonra da. Dediğim gibi hiçbir zaman dört dörtlük ailem olmadı fakat bu kadar da kötü değildik yaklaşık 1 yıldır inanılmaz kötüyüz. Babamın birtakım borçları var bu iyice mi tetikledi bilmiyorum fakat dediğim gibi doktora gitmeye de razı olmuyor ne yapabiliriz hocam? Kendinden de nefret ettirdi yani o kadar sevmiyorum artık ben de. Düşünün 'Baba' dediğimde dahi 'Ne var?' diyecek kadar öfke dolu bir insana dönüştü. :(
Babanızın derdi sizinle değil kendiyle gibi. İnsan kendisiyle barışıksa ve iç huzuru varsa kendisini iyi hiseder ve buda bedenine yansır. Babanızın yaşamı zor geçmiş anlaşılan ve zor geçmeye de devam ediyor.Dedeniz de sert biri midir? Sizin de yazdığınız gibi borçlar da durumu iyice babanız için içinden çıkılmaz hale getirmiş olabilir. Bizim dışımızdaki birinin olumsuz davranışının bizimle ilgisi yoktur. Babanızın davranışları sizde kendinizle ilgili önemsizim ya da sevilmiyorum gibi düşüncelere neden olabilir. Bunların sizinle ilgisi olmadığını bilin. Babanızı sizin dişinızda değer verdiği biri ikna edebilir ve bir psikiyatriste görünürse iyi olur.Yaşamınızda esenlikler diliyor teşekkür ediyorum.Umarım yardımcı olabilmişimdir.
Dedem ben doğmadan vefat etmiş maalesef fakat bildiğim kadarıyla sert birisiymiş o da. Yanlışım olmasın çocuklarına karşı şiddet de uygularmış öyle abartılı değil fakat vururmuş yani. Ama babamın ne anneme ne bana karşı asla fiziksel şiddeti olmadı sadece söz olarak ve davranış olarak epey katlanılmaz hale geldi o kadar hocam. Ya mesela hiçbir sebep yokken kendi kendine küsüyor yatak odasında değil de oturma odasında yatıyor her şeyi kafasına inanılmaz fazla takıyor hele ki borç konusunu. Borcu var 15-20 bin kadar falan ama sanki bu borcu *** *** ** bin gibi görüyor, yeni emekli oldu bu yüzden en ufak bir şeyi bile odeyemeyecek zannediyor. Bazen kafasını elini kolunu vs duvarlara vuruyor. Ailemizde ne huzur kaldı ne sevgi sadece mecbur olduğumuz için saygı var o kadar o da annemle bende tabii babamda o da yok. Diyorum ya hocam doktora gitmesini çok istiyoruz hatta annem beraber gitmeyi hep söylüyor fakat kabul etmiyor. Ama dediğiniz gibi güvendiği önemsediği biriyle bu durumu paylaşıp onunla konuşmasını söyleyebilirim tabii hocam. Annem böyle olunca "Baban davranışlarıyla resmen 'defol git bu evden' bana diyor görmüyor musun kızım beni istemiyor evde" falan diyip her gün ağlıyor ben de öyle çok olgun değilim bir şey değilim hocam 19 yaşında bir genç kızım yani bana da fazlasıyla ağır geliyor. Ha şu da var mesela babamı dışarda görseniz "Ne iyi ne babacan ne cana yakın ne güleç yüzlü bi adam" dersiniz, dışarıya karşı inanılmaz iyi. Hep el alem ne der diye düşünüp gereksiz önemsiyor milleti gereksiz poh pohluyor gereksiz samimiyet gösteriyor. Ama onun onda birini evde asla yapmıyor işte. Böyle şeyleri anlatmaktan utanıyorum açıkçası ben de ama mesela şu an bile sırf dün annem biraz rahatsız olduğu için misafirliğe gitmediler diye anneme küsmüş oturma odasında yatıyor çocuk gibi. Nasıl bi iletişim kurabilirim onunla hocam? Aslında ben konuşsam belki benim sözümle de doktora gidebilir fakat diyorum ya çekiniyorum ben de korkuyorum biraz da doktora git demeye yanlış da anlar çünkü biliyorum. Kusura bakmayın epey yazdım hocam ama cidden katlanamıyorum artık.
Dilar Hanım Merhaba, Samimi ve içten açıklamalarınız çok etkileyici, uzun olması doluluğunuzdan. Babanız kendisini değerli bulmuyor ve kendi içi sıkıntılı. Bu büyük oranda çocukluk deneyimlerinden geliyor. Yani dedenizin yaklaşımları büyük oranda babanızı belirlemiş. Babanız davranışlarının farkında değil ve kendisine, evdekilere nasıl yansıdığını bilmiyor. Geçmişte öğretilen fazla yüz verirsen tepene çıkarlar misali.Kendi duygularının ve ona ne kadar zarar verdiğinin farkında değil.Çok fazla korkuları var ve bunları içerde tutması da onun için katlanılmaz. Çoğu zaman çocuk egosu devrede oluyor. Annenize babanızın davranışlarının onunla ilgili olmadığını anlatın. Canı yanan biri ne yaptığını bilmez. Babanızın canı yanıyor. Siz babanızı ikna edip götürürseniz oa büyük iyilik etmiş olursunuz. İlerde keşkeleriniz olmasın diye götürün. Esenlikler ve yakın zamanda ailenize huzur gelmesi dileğiyle.
Bir de babanız emekli olduğu için kendisini işe yaramaz buluyor olabilir. Ona kendisini iyi hissedebileceği bir meşgale bulursanız iyi olur. Ek iş yaparsa da onun için iyi olur. Kendisini kapanda hissediyor.Aynı durumu bir arkadaşınızın babasının da yaşadığını ve emekli insanların çoğunda bu durumların görülebileceğini arkadaşınızın babasının bir doktora görünerek bu sorunun üstesinden geldiğini anlatarak ekna edebilirsiniz belki. Yaşadıklarınız ve anlattıklarınız utanılası şeyler değil birçok insanın yaşadığı normal yaşam olayları.
