Yeni başlangıçlar için yalnız kalmak
Son zamanlarda yalnızım. Belki her zamankinden daha yalnız…
Ben ki…
Hayatım boyunca yalnızlıktan hiç hoşlanmadım.
Daha çok sosyal bir kelebek olmayı istedim.
Mezun olduğum okulların programlarının, aktivitelerinin bir numaralı katılımcısı olmaya çalıştım. Hatta bayıldım.
Katılmayanları eleştirdim. Sosyalliğin beni her zaman beslediğine inandım. Bu ortamlar daha canlı, enerjik ve mutlu hissetmemi sağladı.
Hayata karşı da her zaman meraklı oldum. Yeni yerler görmek, yeni insanlar tanımak, yeni şeyler keşfetmek benim için yaşamın en önemli amacı oldu.
Ben galiba “Çok okuyan değil, çok gezen bilir” felsefesine inandım hayatım boyu...
Aslında sosyalleşme rutinim devam ediyor ama biraz daha kendimleyim son zamanlarda... İçimden “sosyalleşmek için” program yapmak, “çıkmış olmak” için tatile çıkmak gelmiyor.
Galiba biraz yalnız kalıp; yeni düşler kurup ve yeni başlangıçlar yapmak istiyorum.
Sizin “keşke” leriniz yok mu?
Herkes gibi benim de var; çok olmamakla birlikte...
“Okulda bir spor takımına girseydim…”, “Okul bitince Amerika’ya gitseydim…”, “İzmir’e dönmek yerine İstanbul’da kalıp biraz çalışsaydım…”, “Denediğim pek çok aktivite, hobi, spordan bazılarında 'gerçekten iyi' olsaydım…”
Keşkeler…
Ama biliyorum ki; zaman geçiyor, “keşke” lerle de yaşanmıyor.
Size de aynı şeyi tavsiye ederim.
“Keşke” lerle yaşamaktansa; “Bugün ve yarın daha iyi nasıl yapabilirim?”, “Hayatımı nasıl daha fazla parlatabilirim?” sorularına cevap aramalıyız.
Yani geçmişe takılıp kalmayın lütfen…
***
Yeniden başlamak, yeni düşler kurmak için yaşın önemi var mı?
Bence yok…
Otuzlarda ilerliyorum; biliyorum kırklar da gelecek, elliler de…
Ne fark eder ki; içimizdeki başlama ve yeniden yaratma arzusu olduğu sürece…
Bazı kaygılarım korkularım var farkındayım.
Psikolog olmanın en güzel yanı bu sanırım; yalnız olmadığını bilmek..
En güvenli, en güçlü, en öfkeli görünen danışanlarımın bile bazı korkuları var..
Ben onlarla yüzleşebiliyorum bunları itiraf edebiliyorum.
Zaaflarımı yüksek sesle konuşabilmek beni ne kadar rahatlatıyor, kendimle nasıl barışık yapıyor size anlatamam.
Kendimi dinliyorum son zamanlarda…
Örneğin “En büyük endişem nedir?” diye zaman zaman kendinize soruyor musunuz?
Benim için galiba sıradan bir insan olmak…
Herkese benzemek, kendine has olamamak…
Doğarken hepimize bir isim veriliyor.
Benim adım “Manolya Özek”
“Manolya Özek” benim en önemli markam…
Hepimizin ismini bir şirket yönetir gibi yönetmesi gerekir.
Dış görünüşüyle, değerleriyle, yaptıklarıyla bir marka...
Uluslararası seminerlere, konferanslara çağrılan ve yarattığı markanın öyküsünü paylaşan; gerçekten başarılı bir isim olmak…
Etki yaratan, başarılı işler yapan, çalışkan, akıllı, özgün bir marka…
Arkasından insanları sürükleyen bir rol model olmak…
Hayallerimi, hayallerimizi gerçekleştirmek…
Kendimi gerçekleştirmek…
Sınırlarları zorlamak, yorulmamak, korkusuz ve cesur olmak…
Küçük işler değil, etki alanı kocaman işler yapmak…
***
Psikolog olmamın tesadüf olmadığını biliyorum.
Bazen şans olarak önüme çıkanların da şans olmadıklarını…
Fırsatları ben yaratıp adım atıp gerçekleşebildiklerini görünce önce şaşırıyorum sonra da kendimle gurur duyuyorum.
İnsan kendi üzerinde çalışmayı bırakmamalı… Miras yememeli…
Hepimizin korkuları yok mu?
Var…
Ön plana çıkmaktan, dikkat çekmekten bazen çekiniyoruz.
İçimizdeki o çocuğun çıkmasına izin vermiyoruz.
Özgürce espriler yapan, dalga geçen, eğlenen, hayatı hafife alan biri olmak…
Hepimizin hakkı…
Yazmanın en çok bu yanını seviyorum.
Yazarken özgürüm…
İçimden geldiği gibi yazıyorum…
Benim… Sadece ben… Belki de benim gibiler…
Kaygılarımı, korkularımı paylaşmaktan çekinmiyorum.
İzin veriyorum.
Ben böyleyim diyebiliyorum.
Çünkü biliyorum ki…
Birbirimize benziyoruz.
İstiyorum ki…
Kimse hayata takılı kalmasın…
Son zamanlarda yalnızım…
Yeni düşler kurmak, yeni başlangıçlar yapmak için…
Herkes gibi…
Ve hayata daha güçlü asılmak için…
Uzman Psikolog & Yaşam Koçu Manolya ÖZEK