Kazalar ve düşmeler büyümenin normal hatta genellikle zararsız yönüdür. Bazen bu sıradan ve zararsız deneyimler çocukların travma yaşamasına neden olabilir.Çocuklar yetişkinlere önemsiz gelen olaylardan dolayı travmatize olabilirler.Çocuklar travmanın etkilerini örtebilirler.
Çocuğun yaşadığı kazayla sonuçlanan bir olayda; ebeveynler önce kendi tepkilerine dikkat etmelidir. Yaralı çocukla ilgili endişe ve korkunuzu kendi içinizde kabul edin.Derin bir nefes alın ve ve yavaşça bırakın,bedenizdeki hisleri duyumsayın.Kendinize toparlanma zamanı tanıyın.Kendinizi toparlayacak zamanı bulmanız bulmanız ve kazaya dair kendi endişenizi gidermeniz çocuğun ihtiyaçlarına odaklanmanız yardımcı olur.Fazla duygusal olunması ve tepkilerin yoğunluğu çocuğu daha fazla korkutabilir.
Çocuğun hareketsiz ve sakin kalmasını sağlayın.Söz konusu yaralanma hareketlilik gerektiriyorsa çocuğu kucağınızda taşıyın.Üşüdüğünü hissederseniz üzerini örtün.
Eğer şok ya da sersemleme işaretlerine rastlarsanız bunlar donuk bakışlar, cilt renginde solukluk, hızlı ya da sığ nefes alıp verme, titreme.ön kaybı , başka bir yerdeymiş gibi hissetmeye rastlarsanız durum özellikle önemlidir.Çocuğun davranışları aşırı derecede duygusal ya da fazlasıyla durgunsa dinlendirme son derece gereklidir.
Sakinliğinizi koruyarak çocuğun sakinleşmesine yardımcı olursunuz.Sarılmanız gerekiyorsa nazikçe sarılabilirsiniz.Elinizi sırtının ortasına kalbinin arasına koyarak çocuğun doğal bedensel tepkilerini engellemeden ona destek ve güven verebilirsiniz.
Çocuğun afallamış görüntüsü düzelmeye başladığında özenli bir şekilde dikkatini duygularına yöneltin.Yumuşak bir sese tonuyla bedeninde ne hissediyorsun? diye sorun.O hissi bedeninin neresinde hissediyorsun? size bir cevap vermesini bekleyin.Size belli bir yer gösterirse orda ne hissediyorsun? diye sorabilirsiniz.Eğer belli bir duygudan bahsederse bunun yerini, büyüklüğünü,biçimini,rengini, ağırlığını ve diğer özelliklerini sorgulayın.Ardından çocuğu bulunduğunuz ana yöneltin . Örneğin şu an yaran nasıl?
Sorular arasında bir iki dakikalık sessiz kalma süresi bırakın.Kazayla ilgili tartışma yaratmayın.Bu dönem boyunca çocuğun fizksel tepkilerini onaylayın.Çocuklar şoktan çıkarken genellikle genellikle ağlamaya ya da titremeye başlarlar.İçinizde bu doğal süreci sonlandırmak gibi bir istek uyanırsa bunu yapmayın.Stres kendi kendine bitene kadar devam etmeye ihtiyaç duyar.Sizin göreviniz çocuğun ağlamanın ve titremenin normal sağlıklı tepkiler olduğunu bilmesini sağlamak.''Tamam herşey yolunda ,sadece seni korkutan şeyleri silkeleyip at gitsin'' demenizin çok faydası olacaktır.
Çocuğun doğuştan gelen içsel iyileşme yeteneğine güvenin.
