İlişkide sen, ben ve biz: nasıl oluyor?

Aşk, özgürlüğün çocuğudur. Çift olarak kalabilmek özen ve özveri ister. Değişim ve yenilenmek ister. Kendini yeniden bulmak, gerçekleştirmek ister. Eğer bunlar için alanlar yaratamıyorsanız, mevcut durumun içinde hareketsiz kalırsınız. Bazen ilişkinin içinde nefessiz kaldığımızı düşünürüz. Boğulma hissi can havliyle ilişkiden kaçmaya, onu bırakmak için bahaneler aramaya iter bizleri. Peki ne oluyor da ilişkileri bu denli tüketebiliyoruz. İlişkilerde sık yapılan hatalar arasında partneri ya istediğimiz hale dönüştürme çabası ya da kendi “ben” inden uzaklaşarak “o” olma çabası yer almaktadır. Bizi bunu yapmaya sürükleyen ise, doğru ilişki hakkındaki yanlış algılarımızdır. Sevmek, kendi ihtiyaçlarını hiçe sayarak karşısındaki insana teslim olmak demek değildir. Partneriniz ile ortak zevklerinizin olması önemlidir. Güzel bir “an” ı paylaşmak güzel bir an için fırsatlar yaratmak ilişkiyi besleyen ana kaynaklardan biridir. Fakat her şeyi birlikte yapmak zorunda değiliz. Bireysel olarak yaptığınız aktiviteler ilişkide sağlıklı mesafeyi destekler. Eğer sonrasında yakınlığın olası olduğunu bilirsek, yalnız kalmak “ben” olmak korkutucu değildir. Mesafeler her zaman kopmayı, ayrılmayı temsil etmez. Bazen nefes almayı, kendini eleştirmek için zaman yaratmayı, olaylara uzaktan bakmayı, doğru tartışma için uygun zemin oluşturmayı sağlar. Bazen de partnerimizi dönüşüme zorlarız. Önce ona aşık oluruz. Bütünüyle kabul ederiz. Sonra yavaş yavaş değiştirmeye çalışır dirençle karşılaştığımızda suçlarız. Sağlıklı bir ilişki iki insanında içinde mutluluk ve keyif aldığı ilişkidir. Bunun için kişiler fedakârlık yapmak, değişim için gönüllü olmalıdır. Fakat bu değişim sınırsız değildir. “ben” den uzaklaşmak bazen ilişkiyi bitiren faktör olmaktadır. Sağlıklı bir ilişki içinde kendiniz olmaktan, kendi zevklerinizden vazgeçmek zorunda değilsiniz yine de “BİZ” olabilirisiniz. Biz olmak demek kendini hiçe saymak değildir. Ben, seni içeren yeni bir dünyadır fakat bu yenidünyada bilmedikleriniz sebebiyle uygulama hatası yapıyorsunuzdur. Evlilik doğuştan gelen içgüdüsel bir yetenek değil öğrenilmesi gereken bir şeydir. En son birkaç olumlu partner ilişkisine örnek vermek istiyorum. sağlıklı iletişim, bireysel alana saygı, fiziksel temas, kişisel sorumluluklarına destek verme, zaman ayırma, bireysel farklılıklara saygı ve kabul, ortak aktivite, alan ve hobi oluşturmak, sınırlara saygı gibi olumlu partner ilişkilerinde bulunabilirsiniz. SEVGİYLE KALIN 🙂