     Enfeksiyöz mononükleoz EBV virüsünün neden olduğu ateş, farenjit, lenfadenopati, hepatosplenomegali ve atipik lenfositozla seyreden bir hastalıktır.

     İlk kez 1889’da pfeiffer tarafından ‘Glandüler Ateş’ olarak tanımlanmıştır. 1968’de enfeksiyöz mononükleoz ve EBV virüs ilişkisi gösterilmiştir.

     Enfeksiyon her yaş grubunda görülebilir. Erişkin dönemine kadar toplumun %95’i bu virüsle karşılaşmaktadır. Düşük sosyoekonomik enfeksiyon yaşamın erken evrelerinde geçirilmektedir. Küçük çocuklarda hastalık üst solunum yolu enfeksiyonu veya döküntülü bir tablo şeklinde kendini gösterir. Çoğu zaman gözden kaçmakta, diğer bir hastalık tablosu ile karıştırılmaktadır. Hastanın yaşı enfeksiyonun klinik seyrini etkiler. EBV enfeksiyonu 2 yaşından küçük çocuklarda asemptomatik seyreder. Enfeksiyon mononükleoz’a ait tipik bulgular ise yaşla birlikte ortaya çıkmakta adölesan döneminde belirtiler tam olarak görülmektedir. Epidemilere neden olmaz. Mevsimsel farklılık göstermez.

      EBV virüs tükrük ve öpüşme ile bulaşır. Enfeksiyondan sonra solunum yollarında aylarca virüs bulunabilir ve asemptomatik taşıyıcılık sıktır. Yaşam boyu aralıklarla virüs salınabilir. Kuluçka dönemi 30-50 gün olup, çocuklarda bu süre kısadır. 10-14 gün arasında değişmektedir.

Enfeksiyon mononükleozun klasik tablosu;

- Ateş
- Periorbital ödem
- Lenfadenopati
- Hepatomegali
- Tonsillofarenjit
- Döküntü şeklinde tanımlanabilir
- Splenomegali
- Başlangıç ani ve sinsidir

Tanı : Hematolojik ve serolojik testlere dayanmaktadır. Virüsün gösterilmesi normal bireylerde de pozitif olabildiği için klinik tanıda rutin olarak başvurulmaz.

    Hastalığın tedavisinde antibiotiklerin yeri yoktur. Komplikasyonlarla seyredebilen kendini sınırlayan bir enfeksiyon hastalığıdır. Henüz EBV karşı rutinde kullanılabilecek bir aşı mevcut değildir. Gebelikte enfeksiyöz mononükleoz geçiren annelerin çocuklarında konjenital malformasyonların olabileceğine dikkat çekilmektedir. EBV virüs enfeksiyonu geçirilenlerin 6 ay süre ile kan vermemesi önerilmektedir.