Uygulama Yöntemleri:
1. Major Ozon: 50-200 ml kan alınarak, ozonla karıştırıldıktan sonra tekrar kişiye geri verilmesidir.
2. Minör-kas içi-yöntemi: kişiden alınan 2-5 ml kan, ozonla karıştırılarak kas içine enjekte edilir.
3. Cilt altı: cilt hastalıklarında ozon gazı ince uçlu bir iğne ile cilt altına enjekte edilir.
4. Vücut boşluklarına uygulama yöntemi: rektal (makat), vajinal ve kulak yoluna püskürtme ile ozon verilir.
5. Soluma-yöntemi: zeytinyağından geçirilmiş ozon gazından elde edilen “ozol” gazının solutulmasıdır.
6. Eklem içi ve çevresine uygulama: ozon gazının eklem içine veya çevresine uygulanmasıdır.
7. Torbalama: ayak veya ellerin, bir plastik torba içine alınarak ozon gazı verilmesidir.
8. Ozon sauna: cilde buharlı bir kabin içinde ozon emdirilmesi yöntemidir. gözenekler açıldıktan sonra 20-30 dakika kadar ortama ozon gazı verilerek vücut ozonlanır. tamamen acısız ve ağrısız keyifli bir ortamda gerçekleşen bir yöntemdir.
Ozon terapinin endikasyonları arasında başlıcaları, otoimmün hastalıklar (diabet, MS, Parkinson), dolaşım bozuklukları, dejeneratif hastalıklar, kas
ve eklem patolojileri, İnflamatuar romatizmal hastalıklar,bazı enfeksiyonel hastalıklar, kronik yaralardır.
Hangi Hastalarda Uygulanmaz? Hamilelerde, glukoz-6-fosfat dehidrogenaz eksikliğinde, favizmde ve kontrol altında olmayan hipertiroidide kullanmamalıyız.
İnsülin hormonu, hücrelerin en önemli yakıtı olan kandaki şekerin hücre içine girip hücrenin yaşamsal fonksiyonları için kullanılmasından sorumludur.
Diabetde insulin yeterli düzeyde salgılanmadığından ya da hücreler insulin hormonu uyarısına cevap vermediğinden, glikoz hücre içerisine giremez ve kandaki düzeyi aşırı düzeyde artar. Hücre içerisine giremeyen dolaşımdaki aşırı şeker yüksekliği, dolaşım sistemi başta olmak üzere vücuttaki tüm sistemlere zarar verir. İleri düzeydeki vakalarda hücre ölümlerine bağlı doku nekrozu, retina vasküler yapılardaki hasara bağlı körlük, KBY, kalp hastalıkları, beyin hasarı ve PNP meydana gelir. DM hastalarının %80’i glikozun vasküler yapılardaki hasarlardan kaynaklanan hastalıklar sonucu ex olur.
Şeker hastalarında karbonhidrat metabolizmasının bozulması, protein ve yağ metabolizmasının da bozulmasına yol açar. Hastalarda kolesterol ve
trigliserit gibi yağlar atardamarlar içerisinde birikmeye başlar. Bunun sonucunda damar sertliği ve kan damarlarında daralma oluşur. Dolaşımın bozulmasına bağlı olarak dokulara yeterli kan ve oksijen ulaşamaz. Beslenemeyen dokular ölmeye başlar. Şeker hastalarında parmak, bacak
kesilmesiyle sonuçlanabilen gangren ve iyileşmeyen yaraların oluşumu bu yüzdendir. Dokulara yeterli oksijen gitmemesinin bir nedeni de, oksijen taşıyan kırmızı kan hücrelerinin taşıdıkları oksijeni dokulara bırakmalarını uyaran 2,3 dpg maddesinin şeker hastalarında azalmış olmasıdır. Bu sebeple şeker hastaları kan dolaşımıyla hücrelerine kadar ulaşmış olan oksijenden de yeterli miktarda faydalanamamaktadır.
