Büyüyünce ne olacaksın(?) …
Bu soru çocukları uçsuz bucaksız bir hayal dünyasına götürür.
Ne yazık ki verilen cevaplar siz ebeveynleri pek tatmin etmez. Çünkü siz çocuklarınızın ancak istediğiniz ve dayattığınız mesleği seçtiğinde sizi iyi temsil ettiğini düşünürsünüz. Çocuğunun hayallerine sınır koymaya çalışan, onun isteklerini, arzularını görmeyen ebeveynlere sesleniyorum.
Yapmayın! Oraya da karışmayıverin!
Doktor, mühendis, öğretmen ama MUTSUZ bir yetişkinin hayatinin sorumlusu olmak sizde istemezsiniz. Kaldı ki çocuklar sizin narsisistik uzantınız değildir; yani sizin isteklerinizi gerçekleştiren ve koşullu seveceğiniz kişiler değildir. Onlar koşulsuz kabul ve kapsayıcılıkla her an yanında olacağınız ve destekleyeceğiniz canınızın parçalarıdır.
Çocukken sanatçı olacağım derdim; ucundan kıyısından yakaladım; bazen de hayaller gerçeğe yakin olabiliyor; oldu lakin güzel, tutkuyla yaptığım bir hobim oldu. Anlatmak istediğim bırakın onlar hayal etsinler; siz kulak verin,” hayır olamaz!!!” diye teoki vermeyin. Hayaline eslik edin; aynalayın coşkusunu... Nasıl bir sanatçı olmak istediğini sorun mesela, nasıl kıyafetler giymek istediğini sorun, ne zaman buna karar verdiğini sorun... Korkmayın değerli ebeveynler… Ne olursa olsun ilerde kendi istediğini, hayallerini gerçekleştiren kişilerin gözlerindeki ışık hiç sönmez; etrafa verdikleri enerji hep pozitiftir. Ne yaparlarsa yapsınlar; askla yaparlar...
Bırakınız yapsınlar…
