Annem ve Babam Boşanıyor...
Boşanma; ister anlaşmalı ister çekişmeli olsun bütün çocuklar için zordur. Çocuklar gelişimsel ve duygusal özelliklerine göre boşanmaya karşı farklı tepkiler gösterir. Boşanma kararını açıklarken ebeveynlerin her ikisinin de bulunması önemlidir. Ebeveynler birbirini suçlamaktan kaçınmalı, çocuğun kendisini suçlamasına sebep olabilecek açıklamalar yapmamaya özen göstermelidir. Boşanmanın sadece iki yetişkin arasında olduğu, anne ve baba olarak onun hayatında var olacağınızı belirtin. Çocuklar rutinlerinin bozulmasından hoşlanmaz bu nedenle rutinlerini devam etirme konusunda destekçi olun. Boşanma sonrası karşılıklı suçalamalardan uzak durun. Çocuğunuzu iletişim aracı olarak kullanmayın.
0-2 yaş: bu dönemde çocuklar temel ihtiyaçlarının karşılanması için ebeveynine bağımlıdır. Ayrılık sürecind uyku problemleri, ebeveyne daha fazla bağımlı olma gözlenebilir. Bu nedenle rutinlerinde mümkün olduğunda değişiklik yapmayın.
2-4 yaş: Duygularını sözlü olarak ifade edebilir. Önceki döneme göre bağımlılık azalır. Ebeveyninin yokluğunu terkedilme olarak görebilir. İhtiyaçlarının karşılanması konusunda endişeli olabilir.
5-8 yaş: Akran etkileşiminde ve sosyal kurallara uymada artış beklenir. Ebeveynin yokluğundan dolayı kendisini suçlayabilir, tekrar biraraya gelmelerini ister. Bu dönemde davranış değişiklikleri, öfke, kaygı gözlenebilir.
9-12 yaş: Bireysel farkındalığı artar. Gruba ait olma isteği gelişir. Ayrılıkla ilgili yoğun öfke duyar. Taraf tutabilir ve ebeveynlerini suçlayabilir. Bu nedenle duygularını ifade etme konusunda teşvik edilmeli, mümkün olduğunca vakit geçirilmelidir.
13-18 yaş: Ergenlik dönemi itibariyle kafası karışıktır. Bedeninde ve duygularında meydana gelen değişimlerle baş etmeye çalışır. Ayrılıkla ilgili yoğun öfke ve utanç duyabilir. ebeveynlerine mesafeli davranabilir. Duygularını anlamaya çalışarak ve seçenekler sunarak özgürlük alanları tanıyın.
