Konuşmanın doğal akışının bir biçimde kesintiye uğramasıdır. Fizyolojik, nörolojik, psikolojik ve sosyal etkenlerden kaynaklanabilir. Ses, hece ve sözcüklerin tekrarı, sözcüklerin ve cümle parçalarının aralara eklenmesi, konuşmanın akışını kesen duraklamalar şeklinde kendini gösterir.
Kekemeliğin başlangıcı 8 yaştan öncedir. 2-4 yaşlarındaki çocuklar, konuşmaya yeni başlamış olduğundan dil gelişimi düşünce hızına ayak uyduramaz. Bu nedenle çocuk tekrarlama, duraklama yoluyla zaman kazanır. Bu dönemde ebeveyninin eleştirel tutumu durumu kalıcı kılar. DSM-5 ‘e göre kekemelik; 12 yaşından önce ortaya çıkar. Kekemelik yaşı, özellikle 2-3,5 ve 5-7 yaşları arasındadır. Kekeme çocukların anne babalarının genellikle aşırı koruyucu, kısıtlayıcı, mükemmeliyetçi, baskıcı ve eleştirici oldukları görülmektedir.
Kekemelikle ilgili olarak temel de kabul edilen etken; aileden gelen genetik mirastır. Buna, tetikleyici herhangi bir başka etkenin katılımı, bozukluğun ortaya çıkmasına neden olabilir.
Yapılan araştırmalar duygusal yaşantıların ve nörotik kişilik yapısının da kekemeliğin ortaya çıkışında önemli rol oynadığını göstermiştir.
Kekemelikte, konuşma sırasındaki duraklamalarda artış, konuşmanın ritminde ve akıcılığındaki bozulmanın yanı sıra yüz ifadesinde bozulma ve özgüven eksikliği de olabilir.
Kekemelik genellikle çocuk kekelemekten korktuğunda, aşırı heyecanlandığında ya da aşırı gergin olduğunda ortaya çıkabilir. Kekeme birey, kendini yetersiz hissedebilir ya da diğerlerinden farklı ve normalin dışında olduğunu düşünebilir. Bu durumda da zaman zaman konuşmaktan kaçınma ve insanlardan uzaklaşma ile de sonuçlanabilir.
TEDAVİ
Kekemelikte öncelikle konuşma terapisti, psikiyatrist ve psikolog desteği almak önemlidir. Kekemelikte ailenin tutumu özel bir önem taşımaktadır. Anne baba çocuğun akıcı olmayan konuşmasına yoğunlaşmamalı, kaygısını çocuğa yansıtmamalıdır. Çocuk konuşurken sözü kesilmemeli ve anlanmasa bile anlamadığınız belli edilmemelidir. Anne baba çocuğu sakin konuşması için heveslendirmelidir.
Konuşma terapistinin önerileri doğrultusunda çocuğa gevşeme egzersizleri, solunum ve ritm egzersizleri yaptırmak gerekir. Drama faaliyetleri de çocuğun gerginlikleri dışarı atması açısından yararlıdır.
KAYNAKLAR
1.HALUK YAVUZER, Çocuğu Tanımak ve Anlamak
2. Barış Korkmaz ,Dil ve Beyin
