yetişkin dehb hakkında

sürecim ilkokuldayken başladı. ailem ilaç tedavisini istemediği için 19 yaşıma kadar tedavi görmedim. ilkokulda yerinde duramayan, çok konuşan ve bu yüzden öğretmeninden laf yiyen birisiydim. öğretmen ne kadar uyarırsa uyarsın sakin kalamıyordum. o zamanlarda ailemin yeniden psikiyatrist ile görüşmesini engelleyen şey ilkokul ve ortaokuldaki başarımdı diye düşünüyorum. sürekli takdir alırdım ve sınıfın gözde öğrencilerindendim. lise üçüncü sınıfta yalnız kaldım ve iyice içime kapandım. ders çalışmak için kendimi zorluyordum. yarım saatten fazla masa başında duramaz oldum. sürekli sandalyemde dönüyordum ya da kalkıp oda içinde turluyordum. araya pandemi girince her şey çok daha kötü oldu. ne ders çalışabiliyordum ne kitap okuyabiliyordum . içime kapandım ve obsesif düşünceler başladı. bu dönemde kısa bir süre paxera tedavisi gördüm, dehb tedavisi ne yazık ki göremedim. yardımcı olur musunuz