Kendimi size şöyle beyan edeyim. Kişilik oturatmama sorunu yaşıyorum. Bir kaç örnek vermek istiyorum 22 yaşındayım genelde bir bayan arkadaşımla görüştüğümde çocukca tavırlar sergiliyorum sonra pişmanlık duyuyorum. Ağır oluyorum bazen ama yeri geliyor fark etmeden çocuklaşıyorum. Yeri geliyor kendimi çok yakışıklı yeri geliyor çok çirkin buluyorum her ne kadar çevremdeki insanlar tarafından hep kişilik ve görünüş bakımından ilgi çekici bulunsamda kendimle barışık olamıyorum. Kendi kendime hayeller kuruyorum bazen. Bir şey kaybettiğimde aşırı duygusallaşıyorum. Konuşmalarım hızlı oluyor kelimeleri yutuyorum ama belirli bir kişiliğe oturtamıyorum kendimi. Nasıl bir erkek olmam lazım bilemiyorum bir kız arkadaşım oldugunda gelecekten soz ediyorum ama çocukca tavırlarım onun bana güvenmesini zedeliyor. bilakis bana hepsi olgun değilsin şımarıksın diyorlar. İnsanlara kızamıyorum ama yeri geliyor kızdımmıda çok canını yakıyorum sürekli yüzlerine vuruyorum. Yoğun tempodaysam iş konusu olsun vb şeyler olsun panikliyorum çevremde çok sevilen bir insanım ama işte kendi içimdeki sıkıntıları sizinle paylaşıyorum teşekkür şimdiden.
Merhaba, ergenlik döneminin sonlarına doğru kişilik yapısı yavaş yavaş oturmalı çok büyük oranda. bu davranışlarınızın sebebi bir kişilik bozukluğu olabilir ve eğer öyleyse ancak bir terapistle görüşerek üstesinden gelebilirsiniz. Sağlıkla kalın