Sıkıntım Var...Biraz Uzun...

Meraba 15 yaşındayım.Sıkıntılarımı en başından itibaren anlatmak istiyorum.Bundan 2 yıl önce aynı şimdiki halim gibi içindeki durumundan huzursuz ve şikayetçi,bunalım,üzüntü hali vardı.Çok psikiyatriste gittim ama çözüm bulamadım.En sonunda beni yatırmak bile istediler ama hastanenin doktoru gerek görmedi.Ve bence kendimi o duruma kadar getirende bendim.Geçen seneyse okullar başlamadan kendimi odaklamıştım okul 1.si olucaksın diye oldum.Çok katı kurallarım vardı.Tüm ilaçlarımı kestim doktora falanda gitmedim.Sıkıntılarımın farkına vardım ve her sorun olarak gördüğüm seyin üstüne üstüne gittim.Mesela sessizim diye konuskan olmaya,insanların içinde rahat rahat yemek yiyemiyorsam yemeye çalıştım.En sonda arkadaşım yok diye insanlara yaklaşıp çok konuskan olmaya çalıştım ve çok arkadaşım oldu da ama şimdi yine 2 yıl önceki gibi kendi kendimi yiyip bitiriyorum.Valla bıktım kendimden.Ailem çok karamsar olduğumu söylüyor.Ben de sorunlarımın tam olarak ne olduğunu bilmiyorum ama çoğu güb ağlıyorum ve çok üzülüyorum.Ben şu konuda onun gibi değilim falan diye de bazen.Şuan pek yok ama kötü ve yanlış düşünceler geliyodu aklıma mesela sen hem ders çalışıp hemde arkadaşlık kuramazsın diye alan.Ben bu düşüncelere takılıp kaç gün acı çektim resmen.Şuan konuskanım arkadaşım oluyo ama sevmiyorum ve anlamlı ilişkim yok.Ben severek arkadaş edinmek istiyorum.Sevmediğim içinde onların hayatına bişey katmıcağım içinde yaklaşamıyorum şu ara.Tanışmak ayrı dert,sürdürmek ayrı,buluşup birşeyler yapmak ayrı dert.Bide ben onlar gibi sevgilim,arkadaşlarım,yaşadığım şeyler olmadığı için onlara benzemediğimi onları haketmediğimi ve biaraya gelirsek anlatacak birşeyimin olmıcağını düşünüyorum.Aslında çalışkan biriyim ama ders çalışmak istemiyorum bu aralar sıkıntılarımdan,aklımda karışık zaten.Hiçbişeyin geçmiceğini düşünmeye başladım. Annem senin hiçbişeyin yok diyo ama ben hergün ölüyorum gerçekten kimsenin beni anlamadığını düşünüyorum.Benim sizcede birşeyim yok mu Ne yapmalıyım?