Psikolojik sorun

23 yaşında ailemden uzak çalışan kendi Evimi duzenimi kuran birbayanım.ailemden uzak olmamın sebebi babamın annemi aldatması ve benim buna şahit olmam. Aileye hiç bir şekilde soyleyemiyorum. Çareyi uzaklasmakta buldum çünkü daha fazla şahit olmak istemiyorum. Daha oncesinde aile içi kavgalar annenin kendine zarar vermesini görmek hiç birşey yapamamak. O yaşlar da küçük olmama rağmen hala dün gibi aklımda ve gözümün önünden gitmemesi... ailemden uzaklaştım çocukluk arkadaşımı aile olarak benimsedim. Sevgili olduk. SırdaŞ arkadaş dost sevgili herseyBirgun onu kaybedecegimi biliyorumama ben onu kaybetmek istemiyorum Çünkü o askerdeyken ben ona en büyük darbeyi vurdum ve ayrıldık. Askerden gelene kadar ayriydik ama geldikten sonra tekrar beraber olduk onu çok sevdiğimi anladım çünkü o benim çocukluk arkadaşım. Hep yüzüme vurdu konuştuk atlattık ve tekrar sevgili olduk. Herşey Güzelken tek atlatamadigimiz şey ailesi.ailesi onu bıraktığımi biliyor ve benimle birlikte tekrar olmasını istemiyorlar. Herkes tepkili. Şuan gizli kaçamak benimle birlikte ve kimseye soyleyemiyor tepkiler den korkuyor. Bana dediği tek kelime biz suan birbirimizi sevdiğimiz için birlikteyiz ama olmayacak. Birini illa ki bulacak ve beni terk edecek. Paranoyak oldum telefonunda kızlarin numaralarını aramaları görüyorum çileden çıkıyorum normal çünkü çalışan biri ve isle ilgili konuşmalar ama dün akşam bir kızdan gelen tamam mesajı ne olduğunu sordum işle ilgili diyor ama yazışmalar silinmiş sadece tamam kelimesi ve gecenin 11i. Mantıklı açıklama bekledim hicbirsey yapmiyor. Ne bir açıklama ne bir gönül alma üzerine gidemiyorum ünlü kavga çıkacak ve beni bırakacak korkusu. Kaybetmek istemiyorum o benim ailem aile korkakligi yüzünden ilişkiyisurduremiyoruz. Bu olaylar olmadan çok ilgi li beni önemseyen biriydi fakat suan ilgisizortada hiç bir şey yokken kendi kendime Ağlıyorum. Ağlamak geliyor içimden ama sebebizYazıma cevap verirseniz çok sevinirimTeşekkürler