Psikiyatrist

Bir hasta ile doktor arasındaki konu gizli kalmalıdır; umarım bunu bilecek olgunlukta bir doktor ile karşılaşırsınız. Özel doktora gittikten sonra niçin devlet hastanesinden randevu aldığınızı anlayamadım; beklentinizi karşılayabilir umarım.

Herşeyi olduğu gibi anlatın Fuat Bey; psikiyatrist ile psikoloğu karıştırıyorsunuz bu arada; arada çok ciddi fark var. İşinizi asla şansa bırakmayın, iyi bir psikiyatrist ile görüşmeye çalışın. Gayrımeşru çocuk olmak ile bisikletten düşmüş olmayı eşdeğer bir travma olarak değerlendiriyorsanız ne paranızı ne de psikiyatristin zamanını heba etmeyin.

Sevgili Fuat; öncelikle randevuya gittiğinizde psikoloğun önce seni tek başına görüşmeye almasını rica et; zaten ilk planda doğal olarak yapılması gereken budur, çünkü randevu senin için alınmış. Annen ve baban dışarıda olacaklardır, onların konuşmaları duyup duymayacaklarını psikoloğa sor (umarım bu konuda hastanenin şartları uygundur-ses izolasyonu, vs....) Emin olduktan sonra psikoloğa aynen şunları söyle; "Benim 4 yıl önce duyduğum ve beni sıkıntıya sokan bir durum var; bu durumu ailede sadece ben biliyorum, bunu size söyleyeceğim ve sizden yardım isteyeceğim; ancak sizden ricam bunu başkası ile paylaşmamanız; mesleğiniz gereği bu sırrın aramızda kalacağını biliyorum ama yine de rica ediyorum." Sorununu paylaşmadıktan sonra kime gitsen çözüm bulamazsın. Gerçeği ve bunun seni niye rahatsız ettiğini psikologla görüş. Bir de benim aklıma takılan şöyle bir durum var; bu bilgiyi sana kim verdi, bu bilginin doğru olduğundan nasıl emin olabiliriz? Baban gayrımeşru çocuğu olduğunu bilmezken (ailemde bunu sadece ben biliyorum sözü sana ait), nasıl olur da bu sırra 12 yaşındaki bir çocuk erişir? İşte önünde randevuya kadar 1,5 saat zaman kaldı; yazdıklarımı oku ve uygun buluyorsan önerilerimi dikkate al. Rahat ol, hayatta çözülemeyecek sorun yoktur ve bu konuda sana ait bir hata, kusur yok.

Rica ederim sevgili Fuat; yine psikolog ile psikiyatristi karıştırmışsın; dün psikoloğa gidiyordun, bugün psikiyatriste gittiğinizi yazmışsın. Sana bir hikaye anlatayım; adamın biri kömürlükte anahtarını kaybetmiş, sonra çıkıp anahtarı sokak lambasının altında aramaya başlamış. Niye yanlış yerde çabaladığını soranlara, "Kömürlük karanlık" demiş. Gerçek sebebi anlatmadığını, basit şeyler anlattığını söylediğinde aklıma bu hikaye geldi...Hoşçakal.

Günaydın sevgili Fuat kardeşim; 16 yaşındasın ve bir pazar sabahı bana sorular sormuşsun, memnuniyetle cevap vereyim. Psikiyatrist ve psikolog karışıklığı sıkça yaşanır; koskoca üniversiteleri bitirmiş insanlar bile bana sıkça sorarlar aradaki farkı. Psikolog olmak için liseden sonra edebiyat fakültesinde 4 yıl psikoloji okursun ve psikolog olursun. Psikiyatrist olmak için ise liseden sonra 6 yıl tıp fakültesinde okuyup önce tıp doktoru olursun, sonra tıpta uzmanlık sınavı gibi çok zor bir sınava girersin, bu sınavı geçebilirsen (psikiyatri uzmanlık alanı en yüksek puanı gerektiren alanlardan biridir) psikiyatride uzmanlık eğitimine başlarsın; bu uzmanlık eğitimi en az 4 yıl-genelde 5 yıl sürer; uzmanlık tezi hazırlarsın, bilim heyeti uzmanlık tezini başarılı bulur ise, bilim heyeti seni sözlü sınava alır, sözlü sınavı geçersen yazılı sınava kabul edilirsin, bunda da başarılı olursan psikiyatri uzmanı (ruh sağlığı ve hastalıkları uzmanı) olma hakkını elde edersin ve bir psikiyatri kliniğini tek başına idare etme hakkına sahip olursun. Ruh sağlığı konusunda sıkıntı yaşayan hastaları ilaç tedavileri ile ya da psikoterapi ile (sözel tedaviler) iyileştirmeye çalışırsın; ben uzmanlığımın 22. yılındaki bir hekimim; onbinlerce hasta ile çalışmış; onbinlerce saat psikoterapi tecrübesi olan bir kişiyim. Diğer sorularına gelirsem; hiçbir ilaç ya da terapi kişinin yaşadığı bir şeyi unutturamaz; amaç senin hayatını olumsuz yönde etkilemesine izin vermemektir, bunu başaran tedavi hedefine ulaşır. Akıl hastalığı geçirip geçirmeyeceğini sormuşsun; bunu kimse bilemez; henüz 16 yaşındasın; ama bazı risk faktörlerini sıralayabilirim: Ailede akıl hastalığı (ruhsal rahatsızlık), olumsuz sosyal koşullar (işsizlik, yoksulluk, geleceğin belirsiz oluşu, adaletsizlik, madde-alkol kullanımı, güvencesizlik, suç ortamı, adli olaylara karışma, aile düzensizliği, eğitim koşullarının olumsuz oluşu,iflas, borçlu oluş...) Yaşam boyunca kişinin depresyon geçirme ihtimali %25-30, şizofreniye yakalanma oranı %1, manik-depresif psikoza yakalanma oranı %1, obsesif-kompulsif bozukluk oranı %4-5, panik bozukluk oranı 4 civarındadır; koşulları kötü ülkelerde bu oranlar katlanır; o ülkelerde insanlar refah düzeyi daha yüksek ülkelere kaçabilmek için uğraşır dururlar ve ilk fırsatta ülkelerini terkederler. Sana talihli bir yaşam diliyorum Fuat.

Kimse öyle bir şey iddia edemez.