On yıllık evliyim.2,5 yaşında kızım var.Evliliğimde 8 yıl boyunca eşimin tü

Eşim şu anda kemoterapi görüyor.Ben kendisini psikiyatriste götürmeyi önerdim.Fakat her zaman olduğu gibi beni dinlemiyor.Vallahi ne yapacağım bilemiyorum.Kanser rahatsızlığı bir taraftan,hani çekilecek bir tarafı olsa katlanayım diyorum o da yok evde beni zebani gibi bekliyor."Beni üzme babamın yanına giderim" diyor.(Ben içimden gidersen git diyorum).Hocam ben ne bahtsız adamım kırk yılın başı adam gibi bir karar verdim ayrılmayı düşündüm ama o da olmadı.Eşim de bana "Şans işte tam benden ayrılacaktın yine olmadı"dedi.Alternatif tıptan yararlanayım dedim reishi diye bir mantar kanser rahatsızlığına iyi geldiğini duydum.Kullanan 100-120 sene yaşarmış.Japoncada ölümsüzlük iksiri anlamına geliyormuş.İzmirde doktor olan kuzenime bu mantarı ve faydalarını söyledim kendisi bana bu mantarı eşine kullandırmaya emin misin?diye sordu...Amelyat olmadan önce hastanede yanımızda arkadaşlarımız dostlarımız ziyarete gelmişledi.Eşim "Eğer ben kanser olmasaydım bu benden ayrılacaktı,bana acıyorda mı yanımda duruyor,seviyordamı yanımda bekliyor bilmiyorum,bu adam herkese acır.Benim yerime başka birisi olsa bu adam ona da bakardı.Ben onu tanıyorum."dedi.Bana kendisi her zaman başkalarının yanında BU diye hitap eder vei beni her mekanda rezil etme ustasıdır.Eşim ameliyat olduktan hemen sonra hastane psikologuna ve psikiyartristine götürdüm.Sakinleştirici ilaç verdiler...Ben ona sadece acıyorum,sevgim yok.Çevrenin baskısı,hastalığının da ciddi olmasından dolayı boşanamıyorum da.Bana eşin ile birlikte aile terapisi al diyecekseniz bunun bir faydası olmayacağını düşünüyorum.Çünkü ben eşim üzülmesin diye rol yapacağım.Seviyor gözükeceğim.Bunu da hiç istemiyorum.Doktor Bey benim son iki sene içerisinde bir ilişkim daha var.Bu insan bana öylesine değer veriyordu ki ben kendimi onunla bir bütün gibi hissediyordum.Aradığım bu diyordum.Ama onun da eşim gibi bir kişiliğe sahip olup olmadığını anlamam için iki sene bekledim.Eşimi bırakıp onunla evlenmeyi düşünüyordum.Ama talihim buna izin vermedi.Durumum beni çok üzüyor.Ondan vazgeçemiyorum da..Şu anda nereden tutunacağımı bilmiyorum.Kimseye derdimi anlatamıyorum.Bir nevi dert ortağı arıyordum.Güzin Ablaya yazı yazar gibi yazdım kusura bakmayın.Durumum hakkında diyecek bir şeyin olmadığını,pek alternatifimin bulunmadığını biliyorum..Yine de bir öneride bulunursanız sevinirim..