Kızımla başım dertte

Merhaba 5 buçuk yaşında kızım var karantina süreci çok ağır geçiyor beni asla dinlemiyor odasını heryeri dağıtmak istiyor am asla toplamıyor topla dediğimde oyuncakları ordan alıp oraya koyuyor toplamış gibi gösteriyor bunun yanlış olduğunu anlatıyorum kabul etmiyor üstelik salonda oynamasına izin verirsem orayı topla dediğimde heryeri ben mi toplayacağım diyor. Dağınık bir kişilik fakat tek derdi yemek hatta ABur cubur veririsem anne seni çöp seviyorum diyor. Hoşuna gitmeyen bir şey olursa sen benim annem değilmişsin ben seni sevmiyorum diyor babasına da aynı şeyi söylüyor. Ben anasınıfı öğretmenimiyim dikkat ettiğimde hiç kimseyi hiç bir eşyasını sevdiğini düşünmüyorum bütün oyuncaklarını parçalamaya çalışıyor bebekliğinden beri bir şiddet var içinde asla memnun yada mutlu olmuyor hayatındaki herşey değersiz. Benim sabrım da taştı ona karşı hep dürüst oluyorum. İstemiyorsan git kendine anne bul diyorum gitmiyor kimse seni çekmez diyorum. Arkadaşlarına da çok çirkin yarışçı can yakarak davranıyor. Yalnız kalırsın diyorum kalayım diyor. Ben bir çözüm bulamadım artık kızımdan ne sevgi ne de saygı görmedikçe soğuyorum o beni sevmiyor ben onu sevemiyorum. Sevgimi hissettirecek birşey arıyorum bulamıyorum. Kaba çirkin davranıyor. Ben ne dersem tam tersini yapmaya çalışıyor. Bilmece sorarken Bile ben bilmeyeyim diye bilmeceyi değiştiriyor. Bir şeye izin veririsem onu yok edene veya benim kızmama neden olana kadar beni zorluyor. Ne yapamalıyım