Merhaba yasemin hanım, Tabiri caizse ben kendimi bildim bileli sessiz ,sakin,çekingen gereğinden çok fazla içine kapanık biriyim.eskiden bunlarla baş edebiliyordum.fakat şimdi üniversite ile beraber ailemden de uzaklaştığım için bu yalnızlıkla bu sessizlikle baş edemez oldum.etrafımda beni seven ,benle konuşan arkadaş, öğretmen kim varsa ona sıkı sıkı sarılıyor o kişi gidince de kendimi yiyip bitiriyor çok acı çekiyorum.artık böyle yapamıyorum.insanın yaşayabilmesi için kendini sevmesi değer vermesi gerek miyor mu?bense kendimden nefret ediyor aynaya baktığım da bile kendimden şu halimden çok utanıyorum.ağzım kilitli ama içerde fırtınalar kopuyor.neyse ben daha fazla zamanınızı almayayım sizden yardım almak istiyorum daha fazla böyle yaşayamayacağım ben galiba
Merhaba Merve hanım, tavsiyeediyorum.com adresine de msj atmissiniz, oraya bıraktığınız e-posta adresinize cevap yazdım. Bizimle bağlantı kurun. Sevgiyle kalın.
e-posta adresime cevap gelmemiş rica etsem tekrar gönderebilir misiniz?
*** *** ** numaralı tlfdan bize ulaşabilirsiniz